Hoe voorkom je lachbuien of een slappe lach?
Heel irritant als iemand een spreekbeurt heeft en zelf al zenuwachtig is. En dat ik en nog iemand steeds moeten lachen om de kleinste dingen. Hoe kan ik dit voorkomen?
Toegevoegd na 4 minuten:
Als iemand anders een spreekbeurt heeft, en de rest stil moet zijn bedoel ik
Toegevoegd na 6 minuten:
Dus niet als ik zelf een spreekbeurt geef.
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Oh, zo herkenbaar! Ik heb het ook altijd, zo'n situatie waar iedereen veel te serieus is, enorm vervelend is dat! Dan ga je inderdaad niet met degene die vanvoor staat lachen, maar gewoon lachen omdat iedereen zo serieus doet...maar natuurlijk komt het voor de rest over alsof je wél de spreker uitlacht. Maar eerlijk gezegd denk ik dat het een beetje te maken heeft met gevoeligheid. En zenuwen. Als iedereen stil is dan hangt er zo'n gespannen sfeer vind ik, dan voel ik mij niet meer op mijn gemak. En daar word ik dan zenuwachtig van en daardoor moet ik lachen. Maar ik kan zelf eigenlijk echt niet zeggen waarom ik zo gespannen word van stilte, dat is gevoeligheid volgens mij..:) Mijn oplossingen zijn op mijn tong bijten, onder de bank in mijn been knijpen, intensief aan iets totaal anders proberen denken. Of de stilte verbreken door tegen iemand te praten, maar dat doe je niet tijdens een spreekbeurt. ;)
Probeer je alleen te concentreren op je spreekbeurt en zorg dat je goed bent voorbereid!
Als je je een beetje fixeert dan concentreer je je beter. s6 ik had het zelf eigenlijk niet nodig.. Toegevoegd na 2 minuten: Je kan gewoon aandachtig luisteren maar niet naar hem kijken terwijl je naar hem kijkt.
Heb ik ook altijd, en dan lach ik niet eens om diegene die bijvoorbeeld voor de klas staat, maar gewoon om mijn eigen meligheid. Meestal bijt ik op mijn wang (niet te hard!) en doe ik even m'n ogen dicht. Dat helpt vaak.
Als je van jezelf weet dat je last van die lachkriebels kunt krijgen is de kans groot dat het ook inderdaad gebeurt... Je zou kunnen overleggen met de spreekbeurt-houder en de docent dat je even naar de gang gaat zodra je de kriebel voelt opkomen. Uit respect voor de leerling die voor de klas staat. Maar ondertussen zou je ook alvast kunnen nadenken over de reden van dit gedrag. Ben je zelf extreem zenuwachtig? Of juist heel gevoelig voor de zenuwen van een ander? Door je te concentreren op de spreekbeurt zelf (dus luisteren naar het verhaal, echt goed opletten) voorkom je misschien al een lachkriebel. Let niet op de andere leerlingen in de klas, kijk niet naar alles om de leerling heen, maar luister echt goed.
als je een lachbui voelt opkomen knijp jezelf dan aan de binnenkant van je bovenarm. Wedden dat het lachen je vergaat?
Je zegt dat je samen met iemand anders moet lachen. Niet bij elkaar in de buurt gaan zitten lijkt me dan de eerste actie. Ook niet toch naar elkaar kijken, niet elkaars aandacht trekken. Allebei afzonderlijk van elkaar gewoon naar de spreekbeurt luisteren.
een flesje water mee nemen, als je een lachbui op voelt komen neem je een slok water en concentreer je op je ademhaling. Ga naast klasgenoten zitten waar je eigenlijk niet zoveel mee hebt, dan kun je in ieder geval geen lachbui beginnen dankzij hen. als dat niet werkt vraag je de docent gewoon even of je naar de wc mag omdat je je niet lekker voelt ofzo en kom je daar even tot rust..desnoods effe alles eruit lachen en vervolgens je gezicht nat maken en een slok water drinken ;)
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
