dat komt door de keuzes die men zelf maakt.
ik had op mijn 18e ook niet hoeve gaan samen wonen, mijn eigen huishouden te gaan runnen. ik had gewoon bij mijn ouders kunnen blijven en gaat feestbeesten geen zorgen hebben om de huur of boodschappen of welk financieel dilemma dan ook.
toch ging ik het huis uit, vrij onverwacht, ik was blind verliefd op een ''foute'' man. geloof me je word dan inneens heel snel volwassen. ik kreeg namelijk de verantwoordelijkheid over een volwassen kind (mijn vriend toen) die zoop zoveel dat ik hem elke dag na moest bellen en over dronken uit kroegen moest plukken, en dan nog met de vraag of we heelhuids aankwamen, want als hij een slechte dronk had trok hij wel eens aan het stuur ect.
je leert heel snel en heel veel in korte tijd over mensen en hun fouten, en de fout die ik heb gemaakt 3en een half jaar bij hem te blijven. je word aan zoveel narigheid bloodgesteld dat je moet gaan vechten, vallen en opstaan, daar leer je van, en daar word je volwassen van.
(neemt niet weg dat je je soms nog lekker als puber kan en wil gedragen)
door al die verplichte leermomenten in het leven word je wijzer en lijk je daardoor of ben je daardoor volwassener.
ik denk dus hoe zorgelozer het leven, des te minder snel hoef je op te groeien.