Je zit in een vicieuze cirkel. Je maakt je van te voren al druk om mensen te ontmoeten en te spreken, als je ze spreekt hoop je maar niet dat er een situatie ontstaat dat je ingestudeerde gesprekje niet meer passend is. Nog nerveuzer. Om je daarvoor af te sluiten vermijt je contact, totdat een volgend gesprek onvermijdelijk is en begint het verhaaltje opnieuw.
Probeer dit te doorbreken door eens niet van te voren te gaan repeteren wat je wil gaan zeggen. Zie de mensen die je gaat ontmoeten als de mensen waar je wèl spontaan mee kan gaan praten. Je hoeft toch ook niets in te studeren als je iets aan je ouders vraagt of met hen praat? En stamp er bij jezelf in: Schijt (sorry vd woordkeuze) aan wat anderen van mij denken, als ik in de fout ga, so what.
En nog iets: Je gaat eerder in de fout als je van te voren je druk gaat maken en alles gaat instuderen.
Adem met je buik (serieus) als je mensen ontmoet en/of moet spreken en bedenkt pas wat je wilt zeggen nadat je wat is gevraagd. Uiteindelijk zul je zien dat dat steeds makkelijker gaat en net zo natuurlijk gaat worden als praten met bv jouw ouders/familie etc.
Niet te druk maken ok?