Zal ik zeggen dat ik mij gepasseerd voel?
Het zit zo. Ik heb leuk contact met een aantal moeders van school, en nu met dit mooie weer hadden zij afgesproken om naar een terrasje te gaan. Ik kan niet eens mee, maar ik vind het lullig dat ik niet mee gevraagd ben. Ik ga piekeren over hoe dat dan komt. Ik denk niet dat ze iets tegen mij hebben, en dat het spontaan in hen opkwam op het schoolplein. Al deze moeders hebben meer contactmet elkaar want zij hebben dochtertjes die bij elkaar over de vloer komen, en ik een zoontje die niets met meisjes heeft. Ik schaam mijn voor mijn kinderachtige gevoel van buiten gesloten zijn, het is heel mijn leven al een terugkerend verschijnsel. Ik heb mij voorgenomen om ipv te piekeren om meer de confrontatie aan te gaan, maar ik maak mezelf vast belachelijk als ik er iets van zeg. Hoe kan ik mezelf een ego- boost geven? Ik ben mij er bewust van hoe stom dit klinkt, dus geen lullig commentaar aub, ik probeer ook hier in volwassen te worden, en kan wel wat tips gebruiken! Oh ja, en ik ben geen asociaal of zeurderig persoon, dus daar ligt het niet aan.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.