Wat is het meest gênante moment dat je je kan herinneren?

Ik had haast en moest nog snel boodschappen doen..gelukkig had ik recht voor de deur een parkeerplaats voor de deur en laadde vlug een kar vol..ik liep snel naar min auto en er stond al iemand te wachten op mijn plekje.. de straat is daar smal dus ik wilde vlug mijn karretje keren zodat het beter achter mijn auto kwam te staan en andere auto's nog konden passeren.. de straat bestaat uit kleine rode straatsteentjes en bij het draaien van de kar blijft die haken achter een steentje en gaat de kar om..door het gewicht kiept ie 1 kant op en neemt mij mee..daar lag ik midden op de straat tussen al mijn boodschappen voor die wachtende auto.. erg jammer dat de grond zich toen niet even opende..
:-(

Ja,dat kan ik me voorstellen.Je wilt zo graag een goede indruk maken en dan gebeurt je zoiets.Ik was een keer op de markt met een tas vol sinaasappelen toen ik struikelde.De sinaasappelen rolden alle kanten op terwijl ik met een quasi-greins overeind krabbelde.Heel genant

De buurt laten weten dat je auto weg is terwijl je hem de vorige dag heb laten staan bij de supermarkt en lopend naar huis bent gegaan.
(normaal doe ik altijd de boodschappen met de benenwagen)

Hahaha, ik moest erg lachen om je verhaal en zie het helemaal voor me! Al viel er destijds natuurlijk weinig te lachen :P

Oké, nu die van mij ;)
Toen ik een jaar of 15 was kreeg ik mijn eerste baantje als serveerster in een wegrestaurant. Op mijn allereerste dag kwam een chique familie voor koffie en gebak. Eén iemand bestelde hete chocomelk met slagroom. Op het moment dat ik voorzichtig met het dienblad met koffie en chocomelk aan kwam lopen en op 30 centimeter van het tafeltje was verwijderd, raakte ik uit balans; het dienblad ging scheef, kopjes begonnen te schuiven, gebak schoof mee en de (grote!) mok met (hete!) chocolademelk en een appelpunt vielen zo in de schoot van die keurige meneer!! Hij sprong op, zijn beige broek zag er niet uit! en ik had vast ook wel gevoelige delen geraakt :P Toen kon ik alleen nog maar hopen dat er een luik openging en ik er diep in weg kon zakken!

Ik heb meteen ontslag genomen op mijn eerste dag ;)

Leuke vraag trouwens, ben benieuwd welke verhalen er nog meer komen.

Ik heb tot dusver flink wat gênante momenten in mijn leven gehad. Een aantal zelfs te gênant om hier te vermelden.

Maar een gênant moment was wel dat ik een keer een dagje was gaan shoppen in Amsterdam. Toen ik in de metro stond merkte ik ineens dat ik mijn portomonnee, die in mijn broekzak zou moeten zitten, kwijt was. Ik heb toen iemand, die naast mij stond, gevraagd of hij mijn portomonnee had gestolen (alsof hij dan zou zeggen: "Ja sorry man, je hebt gelijk... het spijt me. Hier heb je hem weer terug" haha). Hij reageerde in ieder geval verontwaardigd.
Bij het eerst volgende station ben ik naar de cabine van de metromachinist gelopen en hem het verhaal uitgelegd. Hij vertelde dat hij er verder weinig mee kon en dat ik maar aangifte moest doen bij de politie.
Bij het politiebureau op de Nieuwmarkt ben ik toen, redelijk overstuur, aangifte gaan doen. Toen ik wat gekalmeerd was, ging ik toch nog eens even goed mijn spullen doorzoeken; waaronder een plastic tas die ik bij mij had. En je raadt het natuurlijk al: daar zat de portomonnee inderdaad in.
Ik wilde zo snel mogelijk weg uit het politiestation.

Ik heb als zestienjarige in een supermarkt gewerkt. Op een dag werd ik achter de servicebalie geplaatst en werd me heel snel uitgelegd hoe alles werkte.
Daarna stond ik daar alleen en moest ik bloemen in plastic en lintjes inpakken, terwijl er een lange rij stond te wachten. Dit werd een complete chaos en uiteindelijk kreeg de vrouw een verkreukeld stuk plastic en 2 meter lint mee naar huis, waarna ze het zelf kon gaan doen. Door de tijd die ik daarmee kwijt was werd de rij langer en langer.
Nadat ik op aanwijzen van de klant zelf een kraslot door een scanner had gehaald en geld had uitgekeerd ging de telefoon.
Een of ander bedrijf moest de filiaalmanager spreken en ik moest de telefoon doorschakelen. Op de telefoon zaten heel veel knoppen en op goed geluk toetste ik er een paar in.
Toen ik aarzelend door de telefoon "Hallo...?" zei, hoorde ik dat mijn stem via de intercom de hele supermarkt vulde.
Na enkele seconden stilte heb ik maar gelijk van de intercom gebruik gemaakt door assistentie aan de counter te vragen, waardoor mijn nachtmerrie eindigde.

Ik had een keer op school wat op de muur van de w.c. geschreven. Mijn leraar was daar achter gekomen (ik heb een nogal apart handschrift), dus ik mocht het overschilderen (+ de rest van de w.c.-cabines.)

Het was bruine verf en vraag me niet waarom, maar ik vond het echt naar chocolade ruiken. Ik vertelde dat aan die leraar. Hij moest er hard om lachen.

Maar nu komt het: De dag erna had ik mijn diploma-uitreiking. Vertelt 'ie het hele verhaal aan de stampvolle zaal! Ik kon wel door de grond zakken!

Nu kan ik er wel om lachen, maar toen écht niet!

Ik was eens met mijn vader op een bijeenkomst van mijn werk. Tegen een vrouwelijke collega zeg ik 'goh leuk dat jij ook met je vader bent'. Zegt ze 'nou, dat is mijn vriend...'. Waarom ik dat op dat moment zei is me nog steeds een raadsel, want eigenlijk interesseerde het me geen bal met wie ze was.

Het was voor mij een genant moment, maar het overkwam mijn vrouw.
Ze is Ierse, en toe we elkaar nog niet zo lang kenden sprak ze nog maar gebrekkig nederlands.
Op een deftige receptie stond ze temidden van enkele sjieke dames, waarvan twee zelfs van adel. Toen ze haar vroegen wie ze wel was zei ze met haar weige kennis van de nederlandse taal: Ik ben het wijf van Prins. Kunt u zich de gezichten van haar gezelschap voorstellen?
Zijzelf was zich van geen kwaad bewust want ze dacht dat "the wife from.." "het wijf van" was.

ik was met mijn vriendin naar ajax geweest, maar we moesten erg snel weg, dus we liepen voor alle mensen uit.. En natuurlijk snap je het al... De laatste 5 treden plofte ik stuiterend de trap af. En natuurlijk hadden ze het allemaal gezien

En natuurlijk stiekem een poepie laten en dan een klapper van jewelste.!!
Dat laatste was is niet zo vrouwelijk hè?

Ik was eens met een paar vrienden ergens en 1 meisje zat vast in zo speelding voor kinderen. Was een paar meter in de hoogte waar ze vast zat. En ze kon er met geen mogelijkheid uit.

Toen riep ik vol ongeduld : "je doet het helemaal fout ga er is uit dan zal ik voordoen hoe je er uit komt".

Dat zei ik blijkbaar zo serieus dat iedereen nietm eer bij kwam. En toen had ik hem pas door nou dat achtervolgd me nog steeds.

En dat meisje is er een half uurtje later door ons er uit gered.

Genant!

15 jaar geleden gebeurt: ik zat met mijn vriendje op zn bed, mn vriendje met zn rug naar de deur en hij had voor de gein een duimring omgedaan dus wij kregen die ring niet van zn vinger af, dus ik denk ik probeer met mijn mond die ring van zijn vinger af te krijgen met een beetje spuug, efin, hij zat dus met zn rug naar de deur en ik probeer dat , ik doe mijn mond om zn vinger en probeer die ring eraf ''te zuigen''toen kwam zn vader binnen en zag mij dus met vanuit oogpunt achter mn vriendjes rug op en neer gaan .tsja .leg dat maar es uit....

Twee euro in de muur gooien bij de FEBO en een leeg vakje opentrekken.

Uitgeweest, 's morgens stond mijn auto niet meer voor de deur, naar de politie gestapt en een heel interview moeten afleggen, mijn auto werd dan uitgeschreven en als "gepikt" geregistreerd over heel België. In de namiddag is een patrouille van de politie de ganse buurt komen interviewen.... en tijdens hun tochtje zagen ze mijn auto staan een straatje verder. Terug naar het politiebureau moeten gaan en al mijn kennissen terug op de hoogte stellen was heel genant. Mijn eigen auto kon ik toen niet meer gebreken want moest ik de volgende dag terug laten inschrijven ....

ik had de Ziekte van pfeiffer, en heb heel veel overgegeven, ik was zo ziek dat ik de wc nooit haalde, dus altijd met mensen eromheen.
1 dag was ik zo ver heel van de koorst en ijlen dat ik van de trap af naar beneden plaste. ik schaam me dood maar ik kon er echt niets aan doen. elke keer als ik er an denk kan ik wel weer janken.
je moet je bedenken dat dit iets meer dan 6 maanden geduurt heeft.

Mijn Genante moment was toen ik net ziek werd. Ik moest voor een endoscopie onderzoek naar de interne van het ziekenhuis, m`n broeken uit natuurlijk en met buik op de bank en billen omhoog. Ik zei tegen de dokter dat dit m`n ware gezicht was, even later en je voelt het al. Kon ik een poepie niet meer onderdrukken. De dokter zei"ik ben niet voor èèn gat te vangen. Die vent had humor, ook als het even niet gaat.

Antw van kip 1:
Ik was een jaar of 10 en met mn ouders een weekendje naar Parijs. We waren bij een metrostation ergens onder de grond en mn vader liep een heel stuk verder door om kaartjes ofzo te kopen bij een loket. Er stond zo'n heel groot reclamebord (met 4 kanten, net zo'n ding als op een perron met treintijden erop denk ik). Ik was moe en leunde tegen dat bord aan. Dat had ik beter niet kunnen doen, want al dat glas van die kant waar ik tegenaan had geleund kwam keihard naar beneden vallen. Ik schrok me een ongeluk natuurlijk en het maakte echt veel kabaal zo onder de grond. Ik ging snel wat meters verderop staan bijkomen van de schrik. Een paar minuten later, toen mn gezicht ook weer de normale kleur had gekregen, kwam mn vader bij ons terug. Hij had het kabaal natuurlijk ook gehoord en zei dat hij, toen hij het hoorde, meteen wist dat ik dat had veroorzaakt... zucht!

Mijn allergegantste moment is toch echt wel toen mijn mentor, tijdens mijn diplomauitreiking zei" Annet was een hele leuke leerling en deed goed mee, Als ze er was tenminste!" Hiermee doelde ze op mijn vele spijbelen. Maar had ze dat nou echt aan de hele zaal moeten vertellen??