Wie ervaart de kracht van de stilte, en hoe?

Dagelijks, Ik heb namelijk een ontzettende hekel aan omgevingsgeluid, vooral andermans radio en allerlei werktuigen en gereedschapen buiten, dus zelf zet ik nooit muziek op en op rustige uren van de dag kan ik echt genieten van de volledige stilte. Heerlijk.
Je moet er wel de goede uren voor uitzoeken, en soms moet je er ook echt voor op uit, maar als je goed zoekt is de stilte nog wel te vinden. Een beetje doof worden helt trouwens ook. Vooral die enkele dag dat het stil is in mijn oor, 'hoor' ik pas goed hoe weldadig stilte is. Okee, je hoort wel vogels en de wind enzo, maar dat zijn geluiden die nooit gaan vervelen.

ja ik...

jarenlang was het mijn liefste wens om stil te zijn en niet te hoeven denken, geen gedachten te hebben...

en na jaren is -als vanzelf- mijn wens in vervulling gegaan... bij tijd en wijle is het totaal stil in mijn hoofd... niet omdat ik dat wil of er moeite voor doe, maar het is gewoon zo...

die stilte... die stilte in mijn hoofd benadrukt en ondersteunt alle 'fysieke' stilte om me heen...

ik vind het heerlijk om geen geluid om me heen te hebben... soms is een muziekje fijn, maar meestal verkies ik het ontbreken van muziek of geluid om me heen...

in gesprekken of samenzijn met anderen vind ik het prettig om samen stil te zijn, gewoon op momenten dat er niet gesproken wordt... niet zoeken naar iets, maar stil zijn en blijven...

Toegevoegd na 2 minuten:
in de stilte is er ruimte voor 'weten'... antwoorden en ideeën lijken te wachten tot het moment dat ik me stil houd, tot ik echt stil ben om dan omhoog te komen als belletjes in het water...

Toegevoegd na 5 minuten:
heel soms word ik heel bewust wakker... op enig moment ben ik me bewust dat ik 'er weer ben'... op dat moment is het zóóóó stil... en op het volgende moment begint het gehoor en het bewustzijn van het lichaam weer...

Stilte ervaar ik gelukkig op veel momenten. En de kracht ervan ook.....
Bijvoorbeeld thuis, als iedereen weg is alle omgevingsgeluiden van een gezin even verdwenen zijn.
Helemaal niets hoor ik dan behalve de wind buiten en het fluiten van vogels.
Een keer per week naar het bos, andere stilte, ook heerlijk met het ruisen van de bomen op de achtergrond.
Ander moment: mediteren alleen op mijn eigen plekje, om me heen genoeg geluid, maar ik trek me terug in mezelf en het word vanzelf stil, heerlijk.....
Verder weg: zittend in de woestijn in Egypte, boven mij de duizenden sterren, samen met de kinderen. Ik zei tegen ze, luister eens hoe mooi het is om echt helemaal niets te horen, alleen maar de geluiden van de natuur, het kloppen van je hart.............en daar zaten we dan: het was een puur krachtmoment, gelukkig dat ik ze dat kon meegeven!

Dat doe ik soms. Ik trek lekker het bos in, ga tegen een boom zitten en luister naar de vogeltjes. Heerlijk relaxt.

stilte is mij te krachtig, mijn problemen komen dan te veel op me af, heb dus de hele nacht de radio aan.

In ons natuurpark heb ik onder de grond een grot gemaakt, waar 15 mensen kunnen zitten.
Als er iemand binnen in de grot komt gaan ze fluisteren
om de stilte binnen niet te verstoren.
Na enige tijd binnen te zitten , hoor je alleen maar je eigen bloedsomloop.
Soms hoor ik een fluittoon, waarschijnlijk van de energie binnen de grot.
Soms komt er een hommel binnen vliegen, dat lijkt dan wel een helikopter, zoveel geluid.
Gaat hij stil zitten , dan is de stilte weer terug.
Je hoort dan niets.
Na verloop van tijd neemt de energie in de grot toe en voel je en soort vibratie in je lijf, terwijl de stilte door gaat.
Hierna kan er vanalles gebeuren, maar de stilte is de basis.
Het is het klankbord van de energie.