Kun je jezelf op de een of andere manier voorbereiden op het overlijden van je ouders?

Door samen met je ouders een gedetailleerd draaiboek op te stellen wat er moet gebeuren in het geval dat. Heb ik ook gedaan en dat gaf een hoop rust voor alle betrokkenen. Bovendien maakt het zaken bespreekbaar.

Op het overlijden van een dierbare kun je, je nooit voorbereiden... En herken wel wat je omschrijft. Het was altijd een groot feest als we naar opa en oma gingen. Aangezien oma ruim een decennia aan Alzheimer heeft geleden. Een kop kokend hete koffie in één slok wegdrinken en dan klagen dat de koffie koud was. Of een fles melk, waar meerdere schimmel kolonies op leefden opdrinken en dan zeggen dat deze nog vers was. Voordeel was wel dat ze mij tot haar dood nog steeds gekend/herkend heeft. Want aangezien ze iedereen S. noemde was oma ook altijd heel blij dat ik zo vaak langs kwam...

De angst herken ik zeker, mijn ouders zijn 70 en 73, en ik ben ook haast meer in paniek als zij als er iets is. Natuurlijk probeer je dat niet te laten merken maar ik ben er inderdaad meer mee bezig dan 2 jaar geleden bijvoorbeeld. Komt ook omdat vrienden-kennisen van hun, die ik dus van vroeger kende ook steeds meer wegvallen-ernstig ziek worden. Mijn idee is duidelijk, moet je je er op voorbereiden? In je achterhoofd weet je dat het gaat gebeuren, maar ik wil nu van ze genieten, en dat doe ik ook steeds meer, maak meer tijd voor ze, zodat ik straks eventueel mooie herinneringen heb, maar dat mag wat mij bereft nog wel even duren.

Ik ben het met het vorige antwoord eens , dat je je niet echt kan voorbereiden. Mijn ouders zijn een paar jaartjes jonger, maar ook al aan het kwakkelen. Mijn moeder hebben we ongeveer 3 jaar geleden bijna moeten verliezen, dus het gevoel dat ze er al bijna niet meer was, heb ik al gehad, en je wapend je nu tegen dit verlies, maar als het er echt van komt denk ik dat het toch intens verdrietig wordt en een groot gemis!

Natuurlijk ben je daar bang voor. Mijn vader is 90 jaar (!) en woont nog op zichzelf. Ik voel mij nu al schuldig dat ik 'm niet vaak genoeg bezoek, maar de afstand maakt dat ook moeilijk. Gelukkig heeft hij nog meer kinderen die dichterbij wonen en hem vaker kunnen bezoeken. Maar ik weet zeker dat het schuldgevoel gaat knagen als de tijd gekomen is. Ik zou zeggen: zorg goed voor je ouders en bezoek ze zo vaak als je kunt. Dat zal een troost zijn voor later.

Voorbereiden lijkt me erg moeilijk, het overlijden komt toch in de meeste gevallen erg onverwacht. Maar ik begrijp je vraag zeker. Het beste wat ik je mee kan geven is volop te genieten van de tijd die je samen (nog) hebt. Door je waardering en liefde naar ze uit te spreken. Mijn motto is: alles in het leven zeggen wat je wil zeggen (en zeker tegen de mensen van wie je houdt!), om achteraf geen spijt te hebben van dingen die je niet hebt geuit toen het nog kon. Praktisch gezien is het goed om zaken te regelen. Ik ken verhalen van mensen die onverwacht overleden en niets geregeld n/of besproken hadden. Dit lijkt me erg moeilijk voor nabestaanden. Geniet van elkaar, het leven is te kort om je op alles voor te bereiden.

Geniet gewoon van je ouders. Doe leuke dingen met ze en geniet er van! Als je geen leuke dingen met ze doet en/of er van geniet krijg je daar later meestal spijt van... Hopelijk heb je hier iets aan...:$

Bronnen:

Ervaring.

Ik moet zeggen dat ik me ook vaker begin af te vragen hoe het zou zijn als mijn ouders zouden overlijden. Ik wil daar dan eigenlijk niet aan denken, je wil simpelweg niet dat dit ooit gaat gebeuren. Maar het moge duidelijk zijn, dat je je hierop nooit kunt voorbereiden. Tevens moet je het niet willen, omdat het je moet genieten van het heden, van het nu.