Natuurlijk weet ik dat die er binnenkort niet meer zijn, ze zijn 73 en 75 jaar en beginnen al wat te sukkelen.. maar ondanks dat ik zelf 48 ben kan ik niet voorstellen dat ik ooit niet meer zal kunnen langs gaan of bellen.. de paniek slaat op mijn adem bij het idee alleen al.. mijn, altijd zo sterke, vader machtigde mij onlangs voor een aantal zaken..voor het geval dat..maar ik wil daar helemaal niet mee bezig zijn..Mijn moeder vraagt me dingen die ze steeds vaker vergeet.. dadelijk vergeet ze me nog...Herkennen jullie mijn angst en hoe kan ik daar het beste mee omgaan?
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?