Dementeren versus alleenstaand

Ik denk dat het logisch denken ook te beredeneren is.. als he hersens fit blijven heb je meer kans dat je Alzheimer voorkomt; met zijn tweetjes in huis zal meer hersentraining geven dan als je alleen woont en nergens echt aan hoeft te denken dan alleen jezelf...en de ander kan je in de gaten houden en je op tijd actief houden.. er zijn niet voor niets inmiddels vele brain spelletjes en oefeningen in de handel.. als je alleen woont en beseft niet meer dat zoiets er is of hebt de displine niet om ze te spelen zal het sneller mis gaan denk ik..

Volgens mij heb je als beginnend dementerende steun aan de persoon waarmee je samenwoont. Hij of zij zal heel veel dingen opvangen en beginnende "brandjes" blussen. Je ziet heel vaak dat als die partner wegvalt, de dementerende binnen de kortste keren "door de mand" valt. Dan pas wordt het de buitenwereld duidelijk dat de overgebleven partner veel dementer is dan men dacht. Uit ervaring weet ik dat dementie heel erg is. Ik wens het niemand toe. Het is echt een kl%$# ziekte!

Ik heb dat artikel niet gelezen, maar als het wetenschappelijk onderbouwd is zou dat er bij staan.
Ik kan mij wel voorstellen dat een huisgenoot iemand, met een beginnende dementie, structuur biedt bij de dagelijkse dingen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan het dag- nachtritme, de boodschappen en de persoonlijke hygiëne. Ik denk zeker dat het helpt om iemand nog enigszins op de "rail" te houden.

Het is verstandig om, met de komende vergrijzing, hier onderzoek naar te doen.