Vind je hinderlijk om naar iemand te moeten luisteren die stottert?

Het is inderdaad niet makkelijk om met iemand te praten die stottert. Als je die persoon maar één keer ziet zou ik me er echter niet zo druk om maken en mijn geduld zijn werk laten doen.
Zie je die persoon echter vaker (bv een collega) praat er dan gewoon met hem/haar over. Die persoon weet ook wel dat ie stottert. En hij/zij weet ook wat voor hem de best manier is om ermee om te gaan. Als je weet hoe de ander het het liefste heeft voel je je er ook niet meer zo ongemakkelijk bij lijkt me.

Mij is geleerd dat je iedereen de kans moet geven om zijn woordje te kunnen doen. En als er dan iemand bij zit die stottert dan moet je die persoon vooral die kans evengoed geven...

Dus mijn antwoord op jou vraag is 'Nee'...

Ik ken ze eigenlijk niet, maar als ik dat wel zou doen, zou ik aandachtig luisteren en ze uit laten praten.

Nee, ik heb meer aandacht voor iemand die stottert omdat het geen vloeiende zinnen zijn. Heb er geen moeite mee zelf en laat iedereen zijn woord doen op zijn eigen manier en eigen tempo. Het lijkt me niet prettig wanneer iemand jouw woorden 'afpakt', geldt ook voor invullen en verbeteren trouwens.

Nee helemaal niet. Of mensen nu langzaam spreken, of stotteren, of gewoon moeilijk uit hun woorden komen: ik heb niet de neiging om ze vooruit te "helpen". Ik kan me voorstellen dat dat inderdaad als vervelend wordt ervaren.

Ik voel me er soms ongemakkelijk door, een soort plaatsvervangende schaamte lijkt het wel.

Toen mijn vader met een ernstig herseninfarct in het revalidatiecentrum/ziekenhuis was opgenomen, zouden mijn zus en ik een gesprek hebben met de arts aldaar.
Het was een vrouw, er zat een maatschappelijk werkster naast. (gelukkig maar)
Goedemiddag ging goed.
Daarna stelden wij een vraag, en kon ze met goed fatsoen geen antwoord eruit krijgen! Ze had nog een tic erbij, met een hand voor het gezicht zwaaien. Het was echt te gek voor woorden, we wisten niet wat we meemaakten, en ondanks de ernst van de situatie
moesten we opletten om niet te lachen door de zenuwen
etc. De maatschappelijk werkster nam zowat alle tekst over. De dokter heeft hooguit drie zinnen kunnen zeggen.
Onze vader is vrij kort daarna met veel moeite overgeplaatst naar een verpleeghuis.
Excuus voor degenen die stotteren, maar dit kon echt niet
dan moet je er voor kiezen om een administratieve functie te vervullen og zoiets.

Toegevoegd op 11-06-2009 13:37:03
og - of

Ik heb nog nooit met zo iemand gesproken maar ik zou dan wel bang zijn om niet in lachen uit te barsten..

Daar heb ik totaal geen problemen mee. In mijn ogen is het een vorm van respect tonen door aandachtig te blijven luisteren om zo toch een normale conversatie te houden. Hetzelfde met allochtone mensen die nog niet heel goed Nederlands spreken. Vaak weten ze woorden niet of spreken iets verkeerd uit. Vind dit ook geen enkel probleem. Heb ook niet te nijging om te helpen met een zin af maken bij stotteraars. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik niet heel vaak in contact kom met stotteraars meer met allochtonen toch vrij regelmatig.

ik vind het niet erg eerder fascinerend je luistert er op een andere manier naar

Nee hoor, ik hou daar erg van... Ik vind het zo fijn om iemand kwetsbaar te zien zijn... Dat doet me smelten...
Ik doe ook helemaal niet mee, om in te vullen en zo... Ik laat hem helemaal doen... Ik hou ervan...

:-))

Ik vind het niet hinderlijk. Omdat de anders praat is dat geen rede om het negatief te ervaren. Voor de persoon al lastig genoeg. Neem de tijd en hoor niet dat er gestotterd wordt maar luister wat er gezegd wordt geef die persoon de ruimte, geef hem of haar de ruimte om serieus te nemen en laat blijken dat door de wederzijdse betrokken heid hij of zij de rust in hun taal kan vinden. Laat de gedachte van woorde komen door die persoon en neem geen woorden van hem af. Wederzijds respect ook als iemand anders doet. Addy

Ik vind het niet hinderlijk. Ieder heeft zijn eigen handicap dus..

Ik vind het juist wel vaak aantrekkelijk als iemand stottert.
Het heeft iets ontwapenends...