Hoe hoop je te overlijden?

Als ik mag kiezen, dan graag in m'n slaap.

In een wrede oorlog, waar honderden mensen rekenen op mijn acties en waar ik oog in oog sta met de vijand. Ik kijk de bron van het kwaad recht in de ogen aan terwijl ik de pin uit de handgranaat trek en bovenop hem spring. Met deze actie weet ik de mensheid te redden en zijn mijn 250 jaren op deze aarde niet voor niets geweest. Zo wil ik gaan.....of in mijn slaap.

Aan een acute orgasme-overdosis.

Zonder pijn, gelukkig en het liefst in mijn slaap.

Liefst niet plotseling maar dat het wel al langere tijd bekend is dat ik niet meer lang te leven heb en dat we afscheid van elkaar hebben kunnen nemen.

Ha, die Bailey;

Oei, wat een zwaar onderwerp. Het feit dat je je dood moet kiezen impliceert dat deze dus niet natuurlijk kan zijn. Ik heb wel eens gelezen dat bevriezen, verdrinken en CO-vergiftiging alledrie een vrijwel pijnloze dood betekenen. Bevriezen lijkt me nix, want ik heb de pest aan winter en kou, verdrinken lijkt me een paniekerige toestand waarin je jezelf reflexmatig toch probeert te redden. Blijft voor mij de CO-vergiftiging over. Maar ik wacht er nog effe mee, mag dat?

Toegevoegd op 05-06-2009 00:59:38
Maar waar maak ik me druk om; als Heilige heb ik immers een one way ticket naar het hiernaamaals!

Lekker gaan slapen en nooit meer wakker worden. Als ik die garantie had, dan wil ik nu al de datum invullen.
Maar zoveel geluk zal ik wel niet hebben.

Niet. Ik heb nog zoveel te doen.

Ik kan wel een gevat, romantisch of heldhaftig antwoord geven. Maar dat is zinloos.

Ik wil gewoon gaan op het moment dat ik me realiseer dat dit het juiste moment is. En dan het liefst met een glimlach: dit was het en het was goed.

Het ligt voor de hand om te zeggen: "tijdens mijn slaap", maar als ik daar nu voor zou kiezen, zou ik niet meer durven gaan slapen.

Ik zou ook kunnen zeggen: "tijdens mijn vakantie in Frankrijk", want daar ga ik toch nooit naartoe.

Een eerlijk antwoord: "Het komt zoals het komen moet".
M.a.w.: ik laat me verrassen!
(verrassen met 2xr dus, want of ik me laat verassen laat ik aan de nabestaanden over).

Painless.

Liever ga ik nog niet maar als ik mag kiezen; pijnloos in mijn slaap!!

Een koolmonoxidevergiftiging graag!

Doodgaan is slapengaan en is net zo angstig als je het zelf maakt... Elke nacht ga je al slapen, dus daar is toch niets angstigs aan... En het is no big deal, it just happens... Je hebt toch geen controle, dat heb je nooit gehad... Ja je kunt het lichaam verkrampen, dat kun je doen, maar is dat controle? Waarom heeft een dronken fietser zo weinig letsel als hij een aanrijding maakt? omdat hij meegeeft en zacht en soepel blijft... Hij verkrampt juist niet... Dat zou een les kunnen zijn op het moment dat je voelt dat je gaat sterven... Het lijkt mij een machtige gebeurtenis, net zoals de start van een lichaam, de geboorte... En alles wat een begin heeft, heeft een einde...
Gewoon laten gebeuren en blijf kijken naar wat er gebeurd... Ik weet dat als er geen inademing meer komt het niet zo lang meer zal duren, en doodgaan is niets anders dan dat de volgende inademing uitblijft...
Wat de aanleiding ook is van het gaan sterven, het maakt niet uit, daar ga ik niet over, maar ik zal er wel bij zijn en blijven kijken... Ik ben er klaar voor, laat maar komen, laat maar gebeuren, nu, als het moet...

Zonder pijn !!Mijn pijn grens ligtnogal laag !!!

Het liefst in mijn slaap natuurlijk, want dan merk je er niets van. Maar als ik persé wakker moet zijn dan maar zo snel mogelijk (opgeblazen worden, een schot door mijn hoofd waardoor het in 1 keer gebeurd is; zoiets)

Bij voorkeur gewoon in mijn slaap.
Mocht dat niet kunnen, dan zou bevriezing me wel aardig lijken, je schijnt dan gewoon in slaap te sukkelen.

zachtjes met een rustige armzwaai en serene glimlach : adios muchachos

Ik zou op BoraBora bij zonsondergang de zee in willen lopen en dan de zon tegemoet zwemmen en onderduiken en daar tussen al dat moois blijven tot ik niets meer weet....Variatie op het sterven van de hoofdpersoon in "The Big Blue" - of misschien daardoor geïnspireerd???

Ik hoop mij bewust te zijn van mijn overlijden. Het is het laatste dat je meemaakt - zonde als je dat mist.

Temidden van mijn gezin. We doen altijd alles gezellig samen, dus dit wil ik (hoe zwaar ook) samen delen/beleven.

Gewoon dood neervallen tijdens het laatste nummer van een Motorhead consnert.

Dan zou ik onder de guelliotine gaan.Dan is het gewoon een 1sec. reis.

Ik zou niet ziek willen overlijden, maar liever kerngezond en heeeel oud. Als ik al ziek word voordat ik heel erg oud ben, en ik ben niet meer tegenezen dan wil ik wel liever meteen dood.
Het liefst ga ik dood op een fijne plek, zoals in bed of juist op vakantie in een leuk huisje met een prettig tuintje waar ik dan in zit. Verder wil ik vooral geen pijn hebben en als ik alleen dood ga wil ik niet dat ik dat ik pas heel laat dood word aangetroffen, liefst dezelfde dag of de dag erna.

Getroffen worden door een flinke meteoriet. Snel, onverwachts, en spectaculair...... ideaal....