Stel dat je in je eerste levensjaren nooit iemand 'au' hoort zeggen, ga je het dan zelf ook niet zeggen?

Engelsen zeggen bijvoorbeeld weer 'OI'.
Het is dus taalgevoelig.
Ik denk, net als bij gebrek aan taal, dat je of niks zegt of een eigen 'kreet' zal verzinnen.

Toegevoegd na 12 minuten:
Ik blijf bij het zelfde antwoord ;).
Vanwege dezelfde motivatie.
Het maakt niet uit welke taal iemand spreekt.

Mij lijkt het dan logisch dat je een eigen kreet verzint. Een soort aargh!
Maar als je wel genoeg mensen heb gezien die zich stoten, maar niks zeggen, zul je ook minder snel iets zeggen als je je zelf stoot.

Leuke vraag! Ik denk toch de eerste de beste kreet die in je opkomt, je zegt nu toch ook niet altijd au? Een fikse vloek of 'shit'. Het zal ook liggen aan het milieu waar je bent opgegroeid.

Misschien een een beetje alternatief antwoord, maar ik denk dat je dan niks zult zeggen/roepen!

De stelling is een beetje te vergelijken met verhalen over kinderen die jaren alleen in de jungle hebben geleefd. Deze kinderen hebben nooit leren praten en konden om die reden ook nadat ze weer waren opgenomen in de bewoonde wereld niet meer leren praten.

Als een baby/peuter nooit de link tussen pijn en een kreet (wat voor kreet dan ook), zal deze baby/peuter misschien ook nooit de behoefte voelen voor het überhaupt schreeuwen van een kreet.

Het eerste het beste woord, dat je van toepassing acht, zul je dan wel bezigen, dat ligt er helemaal aan,wat je dan wel voor woorden hebt geleerd.

Een kreet slaken als je jezelf pijn doet is redelijk universeel, waarschijnlijk is het geluid dat je uitstoot bij pijn van huilen afgeleid. Het zal dus altijd wel iets aaa / ai / oi / au- achtigs worden.