ik praat tegen mijn knuffel alsof het een persoon is. is dit gek?

Volgens https://nl.wikipedia.org/wiki/Knuffelbeest is er niets geks aan wat je doet:

"Een knuffel is doorgaans een pluchen speelgoedbeest dat gebruikt kan worden door kinderen en volwassenen als troost, om mee te praten, als hulp bij het inslapen of om te ontspannen."

Er zijn heel veel mensen die met zichzelf communiceren. Sommigen doen dat in gedachten, sommigen schrijven dagboeken vol met gedachtes en gesprekken, sommigen mensen praten hardop alsof er iemand tegenover ze zit, sommigen praten eindeloos tegen hun huisdier, en jij heb je knuffeltje.

Het kan heel nuttig zijn op zo'n manier je gedachten te uiten. Daardoor wordt het voor jezelf ook duidelijker wat er in je omgaat en heb je minder het gevoel dat er teveel in je hoofd zit om nog na te kunnen denken. Het kan ook nuttig zijn om je gesprekken te voeren met een ander persoon die met je mee kan denken, maar als je het gevoel hebt dat de ander jou niet begrijpt of niet serieus neemt, dan is een knuffel of huisdier veel fijner.

Het is dus niet uitzonderlijk dat je tegen je knuffel praat. Het is wel uitzonderlijk dat je ervoor uit durft te komen. De meeste mensen zullen het van zichzelf niet snel durven toegeven. Dat is dus positief!

Je bent ook echt niet de enige met een keer een depressie in je leven. Als je hier voor jezelf mee om kunt gaan door je gedachten te uiten en te ordenen met je pinguin, dan is dat al een hele stap in de richting om weer uit je depressie te komen. En ook als je er zelf niet uitkomt en eens met je huisarts of iemand anders over wil praten, dan helpen de gesprekjes die je nu voert omdat het dan veel makkelijker is om in woorden uit te drukken waar je mee zit.

Als je merkt dat de gesprekjes veranderen van 'even je hart luchten' tot eindeloos piekeren, dan is het misschien tijd om er eens met iemand over te praten die je daarbij kan helpen.

Veel sterkte en succes!