Kan je een narcist/sociopaat zijn terwijl je wél in de gaten hebt dat je fout zit?

Question

Ik ben nog maar 16 en ik zit al redelijk in de knoop met mezelf. Ik heb reeds de diagnose ADHD en PDD-NOS gekregen, maar word momenteel nog verder getest voor eventuele veranderingen in de diagnose. Dit gebeurt allemaal via de GGZ. Ik zal uitleggen wat me dwars zit.

Toen ik jong was, een jaar of 9, had ik ''verkering'' met een meisje die naast me woonde. Zodra ik zag dat ze speelde met een ander jongetje en er ook lol mee had, werd ik jaloers en boos. Toentertijd ging dat een keer zo ver dat ik haar geslagen heb, en ook een keer geschopt waardoor ze een blauwe plek op haar been had. Ik heb hier daadwerkelijk berouw van en ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zo ben geweest.

Ik heb een jaar geleden een meisje ontmoet via Twitter en daarmee heb ik nu al ruim 13 maanden een relatie. We zien elkaar regelmatig in het echt (150 km afstand) maar dingen lopen niet zo soepel. Ik lieg weleens om eigen bestwil, ben heel erg onzeker en jaloers, ik vind het moeilijk om me in te leven in haar gevoelens/gedachtegang.. je zou al gauw denken aan een narcistische/sociopaat-achtige persoonlijkheid. Bij dit soort mensen zit het echter zo dat ze bijna nooit schuld of berouw voelen, en dat ze (bijna) niet te helpen zijn omdat ze niet weten dat ze fout zitten en anderen verwijten. Ik realiseer me echter wél dat ik fout zit.

Zou het even goed narcisme of iets kunnen zijn, of heeft dit gewoon te maken met mijn autisme en moet ik hiermee leren omgaan? Ik maak mezelf alleen maar bang zo.

 · Answer

Dit hoort denk ik gewoon bij je autisme. Autisten hebben iets in hun hoofd en wanneer dit plaatje niet blijkt te kloppen raken ze van slag en kunnen dan boos/agressief reageren omdat ze de omslag naar zo als het werkelijk is niet (snel) kunnen maken.
Wanneer jij het in je hoofd hebt dat je een hele dag bij je vriendin bent en je vriendin heeft dan ook contact met anderen is ze niet meer de hele dag met jou en klopt het plaatje dus niet meer en lijkt het op jaloezie.
Het moeilijk in kunnen leven in een ander is ook een typische kenmerk van autisme.
En nu even heel kort door de bocht:
Een narcist is alleen in zichzelf geïnteresseerd
Een sociopaat heeft geen geweten 
Beide bespeur ik bij jou niet

 · Answer

Een narcist zou op deze plek nooit deze vraag stellen, dus daar zou ik me inderdaad geen zorgen over maken. Zeker als het je bedoeling is je probleem op te lossen en te onderzoeken wat je onzeker en jaloers maakt en wat je angst is als je helemaal eerlijk zou zijn.

En onzekerheid en jaloezie komen in relaties heeeeel veel aan de orde, en wie is helemaal eerlijk? Kortom, je bent de enige niet die hiermee worstelt, maar een relatie zonder voldoende vertrouwen van 2 kanten gaat natuurlijk nooit werken op de lange duur. Succes er mee!

liveisgreat · Answer

Lieve vraagsteller, het stoot me zo voor de borst dat mensen ervaringen en emoties steeds proberen in één of ander hokje te duwen. Je bent waarschijnlijk wat "overgediagnotiseerd" en sterk gefocust op wat mogelijk mis is met jou. Dus je denkt  dat dingen die bij vele mensen voorkomen, mogelijk ontspringen aan een bijkomende aandoening.  Ook je anekdote over het meisje uit je kindertijd toont dat je teveel bezig bent met wat er met jou mogelijk mis kan zijn. Ja, je hebt haar geslagen en geschopt, maar kijk es om je heen : vele kinderen zijn jaloers en gaan dan slaan of schoppen. Of mokken, of schreien of weet ik veel wat. dat is niet verkeerd, dat is typisch aan kind-zijn en je emoties nog puur beleven en uitleven.Niks om zeven jaar later  nog mee bezig te zijn....
Onzeker en jaloers zijn is niet abnormaal, zeker niet op jouw leeftijd. Het is heel mooi dat je zo eerlijk kan zijn ten opzichte van jezelf. dit sluit volledig uit dat je narcistisch bent, wat eerlijkheid tov van zichzelf is voor een narcist bij wijze van spreken een bijna-dood-ervaring. 
Wat ik zou adviseren is: aanvaard je gevoelens. ook als je onzeker, jaloers of weet ik veel wat bent. Er is niks raars aan voelen, en geen enkel gevoel is op zich negatief al leren we vaak het omgekeerde. Kwaadheid is niet slechter dan blijheid, verdriet is niet slechter dan vreugde en zelfs verzengende woede is okee. Het zijn allemaal uitingen voor je mooie eigenheid als mens. De problemen ontstaan vaak als we dit naar iemand anders gaan projecteren, maar dat is bij jou niet het geval.
Ik bedoel : je zou even goed de schuld voor je jaloersheid bij je vriendin kunnen leggen, en haar de laan uitsturen of uitkafferen. Misschien schiet je soms in je projectie en bent dan echt boos op haar, maar de grondtoon bij jou is toch dat je de reden van je gevoelens bij jezelf zoekt. En dat is een heel rijpe houding.
Alleen is er de kwestie dat je dit niet hoeft te wijten aan één of andere aandoening. Je ervaringen geven je de kans om te groeien als mens. Dank zij jouw zelfinzicht zal je uit je ervaring en gevoelens bepaalde dingen leren. Maar als je blijft denken dat er met jou iets mis is omdat je iets voelt (hoe sterk ook) dan loopt dit pad snel dood op één of ander letterwoord dat moet verklaren waarom je de mens bent die je bent.

Kan je een narcist/sociopaat zijn terwijl je wél in de gaten hebt dat je fout zit?

Antwoorden (3)

Weet jij het beter..?