Als ik antidepressiva nodig heb krijg ik een bipolaire 2 stoornis, zonder antidepressiva heb ik geen bipolaire stoornis. Waar komt dit door?

Een periode van euforie is nog geen serotoninesyndroom. Daarvan spreek je pas als er echt sprake is van vergiftigingsverschijnselen tgv teveel aan serotonine, meestal door een combinatie van meerdere middelen die inwerken op het serotonerge systeem. Symptomen kunnen onder meer zijn: verwardheid, koorts, ernstig zweten, spiertrekkingen en -spasmen, benauwdheid, extreem hoge hartslag, diarree en rusteloosheid, tot coma aan toe. Ik krijg niet de indruk dat dat is wat VS beschrijft in de vraag.

Lies12

• 18 november 2013 17:56

Ik kom er niet uit, ik ging voor een ernstige zeer ingrijpende gebeurtenis naar de hulpverlening, aan die gebeurtenis is nooit aandacht besteed, ik was niet depressief toen ik naar de hulpverlening stapte, wel kreeg ik na die gebeurtenis als het donker werd achteraf door mijzelf bedacht angst of paniek aanvallen, dit herhaalde elke avond totdat de buien ook overdag kwamen, maar het bleef bij buien maar na 4 maand was dat niet meer te harden, en ben ik hulp gaan zoeken toen kreeg ik gelijk antidepressiva en er onstond toen de hypomane periode met daarna de depressie. Alle stabilisators doorlopen, maar het bleef een drama. Dit is een drama van 13 jaar. Nu slik ik 2 jaar geen antidepressiva meer, maar ik heb wel veel sombere dagen, maar antidepressiva durf ik niet meer, wie weet hier raad op, want mijn leven is is niet meer te vergelijken met het leven voor die traumatische gebeurtenis.

Hettie46

• 19 november 2013 12:26

Veel herkenning. ik stuur je prive bericht

guppy2000

• 19 november 2013 13:08

Zo te zien moet je die ingrijpende traumatische gebeurtenis nog verwerken. Daar ligt, als ik het zo inschat, de eigenlijke oorzaak van alle ellende die daarna is gebeurd. Zolang je kunt leven met je sombere dagen, zijn AD niet nodig. AD is pas nodig als de voordelen daarvan groter zijn dan de nadelen. Dit zul je zelf moeten bepalen, wellicht samen met je arts. Immers, hoe goed een AD aanslaat verschilt sterk van persoon tot persoon, en ook de bijwerkingen verschillen enorm van persoon tot persoon. Het is dus aan jou om te bepalen of je zonder AD kunt en met een andere methode de onderliggende oorzaak (jouw trauma en de daaruit voortvloeiende paniekaanvallen) aanpakt, of dat je (tijdelijk) AD gebruikt als overbrugging terwijl je tegelijkertijd een andere methode toepast. Ben je al in therapie geweest? Dit lijkt mij het eerste om te bespreken met je arts. Je angstaanvallen zijn nu zelfversterkend geworden. Je bent een paar keer angstig geworden, en nu ben je al bang voor de angst. Je verwacht feitelijk een aanval zodra je in het donker naar buiten gaat. Zo te lezen zie je zelf al in dat dit iets is wat je eigenlijk jezelf aandoet, maar ja, je zit er nu wel mee. Ik zou je aanraden een therapie te zoeken die zich zowel richt op de onderliggende gebeurtenis (die traumatische ervaring, die nog verwerkt moet worden) als op de gevolgen (de vicieuze angstcirkel waar je nu in zit). Voor dat laatste zou cognitieve gedragstherapie een goede optie zijn, voor het eerste zul je dat zelf in overleg met je arts moeten bepalen, want dat hangt ervan af wat er is gebeurd en welke gevolgen dat voor jouw leven heeft gehad. Bespreek het dus met je arts. En blijf er zelf bij. Want jij bent de enige die kunt bepalen of je bijvoorbeeld wel of geen AD nodig hebt ter ondersteuning tot het moment dat de therapie aanslaat. Een arts kan jou daarin adviseren, maar de voor- en nadelen van medicatie kan alleen jijzelf ervaren.

Cryofiel

• 19 november 2013 13:22