(Sommige) autisten hebben geen interesse van wat er om hun heen gebeurt. Is hier een fysiologische oorzaak van bekend ?

Zoals bij alle uitingen van autisme het geval is, is er niet één oorzaak aan te wijzen die verantwoordelijk is voor een bepaalde uiting. Dat is dus ook het geval bij een verminderde interesse voor de omgeving. Er is niet één stofje of één bepaald hersengedeelte aangedaan: zoals bij de meeste psychische aandoeningen zijn er meerdere, complexe genetische, fysiologische en omgevingsfactoren aan te wijzen die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van de aandoening en het daarbij behorend gedrag.

Bij autisme zijn onder andere de hersenschors, kleine hersenen, hersenstam, basale ganglia (betrokken bij beweging), amygdala (betrokken bij emoties en angst), hippocampus (betrokken bij geheugen) en de hersenschors (cerebrale cortex) betrokken. De cerebrale cortex is betrokken bij uitvoerende functies, plannen, organiseren en (sociaal) gedrag. Daar horen ook aandacht, concentratie en interesse bij. Het is dit hersengedeelte dat dus waarschijnlijk het meest betrokken is bij geen interesse voor de omgeving. Aangezien alle hersengebieden nauw in verbinding staan met elkaar, zal dit echter niet het enige hersengebied zijn. Bovendien zit de cortex zeer complex in elkaar en is zelf ook weer onder te verdelen in diverse hersengebieden.