als ik me depressief voel waar kan ik dan het beste heen ?
ik wil er niet met mijn ouders over praten en mijn vrienden zijn intolerant op dit gebied maar ben heel erg indewaar en voel me erg down waar kan ik dan heen ?
2.2K
2.2K keer bekeken
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Toen ik een erge depressie had , pakte ik ondanks mijn tegenzin , de fiets en ging ongeveer 1 uur fietsen, de natuur in , rustige wegen en weggetjes , vaak zag ik niet eens wat er te zien was , ik fietste maar , keek niet op of om, maar enkel die frisse lucht en eventjes er uit zijn deed me erg goed
Ik wilde ook niemand mee hebben , ik moest gewoon alleen zijn , (had enorm veel verdriet door overlijden moeder) ik gebruikte wel anti-depressiva , stond wel onder goede controle van de huisarts en na anderhalf jaar krabbelde ik langzaam weer op en voelde heel langzaam dat ik weer iets mooi's zag.
Voor die tijd was niets mooi , niets leuk , afschuwelijk gevoel geeft dat, het maakte mij ook angstig , bang dat ik dat gevoelslevens voor altijd kwijt zou zijn.
Het is wel een heel proces, wat echt niet 1 2 3 over is als je het goed te pakken hebt.
Maar ga wel naar de huisarts en leg die het voor dat je er niet over wil praten met je ouders en vrienden , het is natuurlijk een eigen keuze van je, maar besef wel als je niets tegen je ouders zegt, dat zij er ook geen rekening mee houden, zij weten het immers ook niet , en dat kan wel nadelig naar jou toe werken
Als het enigzins wel mogelijk is om je ouders toch iets erover te vertellen dat je je eigen gewoon niet lekker voelt en dat je denkt dat je wat overspannen/depressief voelt kunnen zij misschien je wat ondersteuning geven en begrip op brengen waarom je de laatste tijd zo " vreemd" doet .
Vaak ben je wat stiller of oppervlakkig in je antwoorden, zodat zij best al wat opmerken bij jou, maar dit nog niet zeggen.
Dus denk daar even over na of het toch misschien beter is om er wel wat over te zeggen tegen je ouders.
Anders ga zo snel mogelijk naar je huisarts, het is echt geen schande .
Sterkte ermee
Ik wilde ook niemand mee hebben , ik moest gewoon alleen zijn , (had enorm veel verdriet door overlijden moeder) ik gebruikte wel anti-depressiva , stond wel onder goede controle van de huisarts en na anderhalf jaar krabbelde ik langzaam weer op en voelde heel langzaam dat ik weer iets mooi's zag.
Voor die tijd was niets mooi , niets leuk , afschuwelijk gevoel geeft dat, het maakte mij ook angstig , bang dat ik dat gevoelslevens voor altijd kwijt zou zijn.
Het is wel een heel proces, wat echt niet 1 2 3 over is als je het goed te pakken hebt.
Maar ga wel naar de huisarts en leg die het voor dat je er niet over wil praten met je ouders en vrienden , het is natuurlijk een eigen keuze van je, maar besef wel als je niets tegen je ouders zegt, dat zij er ook geen rekening mee houden, zij weten het immers ook niet , en dat kan wel nadelig naar jou toe werken
Als het enigzins wel mogelijk is om je ouders toch iets erover te vertellen dat je je eigen gewoon niet lekker voelt en dat je denkt dat je wat overspannen/depressief voelt kunnen zij misschien je wat ondersteuning geven en begrip op brengen waarom je de laatste tijd zo " vreemd" doet .
Vaak ben je wat stiller of oppervlakkig in je antwoorden, zodat zij best al wat opmerken bij jou, maar dit nog niet zeggen.
Dus denk daar even over na of het toch misschien beter is om er wel wat over te zeggen tegen je ouders.
Anders ga zo snel mogelijk naar je huisarts, het is echt geen schande .
Sterkte ermee
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.