Schizofrenie is een ziekte van de hersenen, waarbij denken, gevoelsleven en gedrag van de patiënt ernstig verstoord zijn geraakt. De ziekte wordt gekenmerkt door periodes met vreemd en verward denken, praten en gedrag: de zogenaamde psychotische perioden. Verder lijdt de patiënt aan een achteruitgang van zijn of haar psychisch en sociaal functioneren. In een psychotische periode is het besef van de werkelijkheid verminderd. Het onderscheid tussen fantasie en werkelijkheid is zoek. Tijdens de psychotische periode, maar ook ervoor en erna, kan de patiënt een sombere of onrustige indruk maken, belangstelling voor de gewone dagelijkse dingen verliezen en minder gevoelens tonen.
BEHANDELING
A. MEDICATIE: DE NEUROLEPTICA
Dit zijn medicamenten die de concentratie van sommige neurotransmitters (vnl DA, 5HT en NA) verlagen, waardoor zowel het angstniveau als de hallucinaties verminderen, en waardoor dan een beter contact (bv. psychotherapie) en sociale reïntegratie mogelijk worden.
B. PSYCHOTHERAPIE
Meer nog dan bij depressie maakt de geestelijke toestand van de patiënt benadering met gesprekstherapie, en zelfs soms gewoon contact, onmogelijk. Bij de acute psychosen beperkt men zich trouwens tot medicatie, tenzij een aanpak van de persoonlijkheid gewenst is (bv. bij verslaving).
Wordt er wel therapie gegeven, dan kan dit slechts na opklaren der waandenkbeelden door medicatie. In principe wordt hetzelfde schema gevolgd als bij neurosen, de behandeling mag niet zo frustrerend zijn, zodat de fasen compensatie en winnen van vertrouwen heel veel tijd in beslag zullen nemen. Een geslaagde psychotherapie bij psychotici is een waar psychisch heropvoedingsproces, neemt jaren in beslag, en is zelden volledig succesvol.
Neen, op basis van het bovenstaande is cognitieve gedragstherapie wel mogelijk maar naar aller waarschijnlijkheid niet succesvol.
- Bronnen:
-
http://ppcnpc.nl/?Theoretisch_Compendium_%...