Mensen zeggen tegen me dat ik 'in de verdediging schiet' ik vind van niet. Wat doe je dan ' fout '?

In de verdediging schieten houdt vaak in dat je té snel reageert op wat iemand tegen je zegt. Het kan zijn dat jij datgene wat tegen je gezegd wordt opvat als kritiek en dat je daar wat moeite mee hebt en dus direct reageert om het gezegde te ontkrachten. Probeer écht te luisteren naar wat de ander tegen je zegt, neem de boodschap in je op en probeer eerst rustig na te denken over wat diegene je duidelijk probeert te maken. En probeer dan ook oprecht na te denken of die persoon misschien gelijk heeft. Daar kom je pas achter als je nadenkt over de boodschap, niet als je meteen reageert. Ben je echt niet eens met het gezegde dan kun je dat rustig duidelijk maken maar soms zit er best een kern van waarheid in wat de ander je duidelijk probeert te maken. We vinden het alleen vaak lastig om dat te horen... ;-)

Neem deze situatie: volwassen dochters komen het weekend thuis bij hun ouders, de ene heeft een bosje bloemen meegenomen en de ander - die niks heeft meegebracht - zegt: "Ik schiet dus weer tekort als dochter". Dit soort situaties zullen voor veel mensen herkenbaar zijn. Als je gevoelig bent voor wat je omgeving van je vindt, loop je al snel blauwe plekken op. Voor mij persoonlijk is dit zeker herkenbaar. In dit soort situaties is het de kunst even met jezelf in gesprek te gaan. Dan kun je voorkomen dat je in de verdediging schiet, of jezelf er weer uithalen. Hoe voer je dat gesprek? Draai de situatie om. Je twee dochters komen op bezoek, de ene brengt bloemen mee - schiet de andere dan tekort? Natuurlijk niet.

Als je in de verdediging schiet is dat je jezelf goed beschermt en je dus snel verdedigt. Misschien dat zei denken dat je Te snel je wilt beschermen

Beste, Het komt misschien een beetje raar over. maar ik zou je nog erop willen wijzen dat je in je vraag al jezelf verdedigt.. mensen zeggen zo, ik vind van niet... meningen zijn erg subjectief, de ene mag iets vinden en de andere gesprekspartner mag er mee eens of oneens zijn!! Maar het gaat erom op welke wijze dat gebeurt.. het ziet zo , wij mensen in nederland zijn veelal gericht op ons zelf..en zijn erg individualistisch.. en wij geven voortdurend elke dag adviezen.. zonder dat we ons bewust van zijn ( mening geven valt ook onder catagorie adviezen) echter vergeet men erbij te zeggen dat mijn advies een soort cadeau is en dat ie dat mee wil geven, om degene iets te laten inzien.. het is percies hetzelfde kritiek ( kritiek is ook als een soort cadeau maar wat negatief geformulieerd) Als je voortaan een bepaalde mening/kritiek of advies als cadeau ziet.. dan neemt de intensiteit van je reactievermogen af.. ( hiermee wordt bedoeld bijv.snelle reactie, felheid, sarcasame) wanneer mensen om je heen,jou een advies geven ...probeer het eens eerst dank u te zeggen..( dan zal je gesprekspartner zich niet aangevallen te voelen) en dan probeer wanneer je alleen bent stil te staan bij dat advies.. vraag je je aantal dingen af. Bijv: klopt het wat er is gezegd? Welke situaties kan ik bedenken dat het klopt? , zijn er situaties te benoemen dat het niet klopt? Met deze drie vragen kan je al beetje inzicht krijgen in je vaste patroon reacties/gewoontes.. wanneer je dan al die vaste patronen kan herkenen... dan zie je pas of je aan verandering toe bent of niet.. Zoals al een voorganger van mij aangaf :" soms zit er bij uitspraken van anderen kern van de waarheid en soms niet" Ik zou je ook door willen verwijzen naar het boek van communicatieleer van oomkens

Eigenlijk zit het antwoord al in het zinnetje verborgen. Wanneer men in de verdediging schiet betekent dat dat men zich aangevallen voelt. Het kan zijn dat, wanneer iemand tegen je zegt dat je beter rechts van de weg kan gaan fietsen in plaats van over de weg zwabberen (ik noem nu maar even wat) dat jij dat opvat als kritiek. Je kan nu op o.a. twee manieren reageren: a. je kan het opvatten als een goede raad en zeggen: ja dat is ook zo, je hebt gelijk. Ik had zin om over de weg te zwabberen maar ik weet wel dat het gevaarlijk is dus ik zal erom denken :-). Of je ziet het als een aanval en zegt: Ik mag toch zeker zelf wel weten wat ik doe? Ik ben geen klein kind meer. Ik weet heus wel dat het gevaarlijk is maar ik heb echt wel gekeken of er iets aan kwam! Maar als iemand zegt: je schiet de verdediging in, kan het zijn dat je het gewoon niet begrijpt omdat je gewoon reageert zoals je altijd doet. Het is een gedragspatroon voor je. En jij jezelf best mag verdedigen. En dat is natuurlijk ook zo. Maar vaak het punt; je hoeft je niet te verdedigen, want je familie valt jou niet aan als ze je advies geven, ze proberen je te laten begrijpen hoe iets wel of niet kan werken. Jij vat hun bedoeling soms verkeerd op blijkbaar. Dus: wat jij doet is niet goed of fout, maar soms werkt het gewoon niet. Dus: in de verdediging schieten is niet fout, maar het werkt vaak niet. Want doordat jij je aangevallen voelt luister je niet echt naar wat men je probeert te vertellen en heb je dus niets aan hun advies en is de sfeer bedorven want door in de verdediging te gaan maak je van hen aanvallers. Maar zo bedoelen zij het helemaal niet dus dat is voor hen ook niet fijn. Echte aanvallers vinden het namelijk leuk als je in de verdediging schiet. Dan hebben zij je waar ze je willen hebben. Maar je familie en vrienden zijn je vijanden niet. Zij houden van je, en vallen je niet aan. Wees bij hen maar niet bang om kwetsbaar te zijn, om gewoon eens toe te geven dat je inderdaad iets niet zo slim aangepakt hebt. Ze zullen nog meer van je houden als dat ze al doen.

Het is niet zozeer dat je iets fout doet. Dus met anders doen red je het niet. Nee, het zit ietsjes dieper. Blijkbaar heb je een overtuiging, dat je dan in gevaar bent, en snel moet handelen. Ga eens terug naar zo'n moment. En vraag je af:"Ben ik in gevaar?" Waarschijnlijk was dat niet zo, want je leeft nog, blijkens je vraag. Doe dit nu ook in de toekomst, en houd het een half jaar vol. Neem je gevoel waar, breekt je het zweet uit, ga je wiebelen van de zenuwen, krijg je het wil voor ogen en wil je rap iets zeggen? Denk dan:"Ben ik veilig?" Als jouw antwoord in je hart:"Ja", is. Doe dan eenvoudig weg niets. Laat het zijn. Luister, laat de gevoelens toe, (want dat ziet niemand en ze kunnen geen kwaad; het zijn maar gevoelens). Dus voel wel, maar doe niet. Zwijg en luister. Besef dat je veilig bent. Wat is het effect? Mensen zien dat je luistert. Ze praten dan gewoon door, en beginnen geen strijd om je te dwingen om te luisteren. En dan? Als je het er niet mee eens bent heb je twee mogelijkheden. Je kunt al een antwoord hebben, of nog niet. Weet je het niet, zeg dan: "Vind je het erg als ik daar nog even over nadenk?" En weet je het wel - je hebt er de tijd voor genomen omdat je de persoon hebt laten uitpraten!- dan geef je rustig dat antwoord. Zo moet het lukken! Succes!

Het antwoord van MSK klopt. maar het zou kunnen dat jij een snelle denker bent, dan lúister je ook snel en hoor je (minstens: vaak/meestal) dingen héús wel ook al denkt men vanwege je snelheid dat jij je verdedigt en al reageerde voordat je de dingen liet landen. En jij denkt: nee, ik heb je wél gehoord en reagéér daar alleen maar op. daarom een praktische, uitvoerbare, aanvulling dat je kunt beginnen met 5 tellen later reageren dan je eigenlijk zou willen. (lijkt lang te duren, maar probeer het werkelijk gewoon eens uit, tel in gedachten: 1,2,3,4,5 en zeg wat je zou willen zeggen) men gaat dan ineens denken dat jij veranderd bent en sommigen gaan je er zelfs complimentjes voor geven:-) terwijl jij weet: "hallo, het enige wat ik doe, is mijn reactiesnelheid op jóú aanpassen!" communicatie is een wisselwerking tussen mensen. misschien reageer jij werkelijk te snel en onderschat je inhoud van wat je gezegd wordt en wals je er al overheen voordat het gezegde tot je door drong. maar het kan soms ook dat je gesprekspartners niet zo snel kunnen schakelen als jij. als jij van de snelle bruggetjes bent, kunnen heel wat mensen jou niet volgen. dat zijn vaak ook mensen die vinden dat iemand in de verdediging schiet, enkel omdat ze zelf hen niet kunnen bijhouden. pas je dan maar op hun tempo aan. niet omdat dat bij jou past, maar omdat dat handiger communiceert en je in die paar tellen gelijk je eigen reactie wat tactischer kunt verwoorden. mensen die jou langer kennen, maar vooral mensen die jou beter kennen, die kunnen vaak wel op jouw snelheid reageren en met hen kun je vaak dieper communiceren, maar voor waardevolle communicatie met de anderen die niet jouw tempo delen, is het beslist de moeite je aan hun reactiesnelheid en denktempo aan te passen. het wordt je misschien vaak gezegd bij een ander niveau mensen of ander niveau gespreksonderwerp dan wat jij werkelijk nodig hebt. (wat niet wil zeggen dat zij ongelijk hebben!) maar wat je bij dergelijke mensen nodig hebt, is meer geduld. dus bij de mensen die jou dat ooit gezegd hebben, daar moet jij je reactiesnelheid op aanpassen. en ja, dat moet jij, omdat zij dat niet kunnen. jij kan namelijk wel (op je eigen commando) iets langzamer gaan, maar anderen niet op (hun eigen) commondo iets sneller gaan. probeer maar uit :-) verbetering in communicatie garandeerd!

Misschien reageer je te snel te vijandig op iemand zijn reactie/uitspraken/ of meningen. En wil je vaak je gelijk halen en het laatste woord hebben. Accepteer dat je niet altijd gelijk hebt of dat niet altijd alles naar jouw zinnen verloopt.