Hoe ga je op een gezonde manier om met kwetsen/gekwetst worden?

Het handigste is natuurlijk om alleen maar om te gaan met mensen die jou niet zullen kwetsen.

Nog handiger is het, om je niet gekwetst te VOELEN.
Als jij je niet gekwetst voelt, dan hoef je ook die ander
niet te vergeven.
Daarvoor is een flinke dosis ironie en zelfspot
een handig hulpmiddel.

Als jij een ander kwetst, en je doet dat niet expres,
dan is dat het enige wat je hoeft te doen: verontschuldigingen aanbieden, sorry zeggen.
En het daarbij houden.

Over begrip terug krijgen: verwacht niets van anderen.
Veel "lijden" wordt veroorzaakt door onze
verwachtingen.
Als we aan anderen gehecht zijn zien we hen niet zoals ze werkelijk zijn en daardoor verwachten we teveel van hen: ze moeten zus zijn, ze moeten zo doen, etc. Wanneer ze niet aan onze verwachtingen voldoen voelen we ons gekwetst, teleurgesteld en geven we hen de schuld.
Als je echt om iemand geeft, verwacht je niets terug.
En dan wordt je ook niet teleurgesteld.

Wat me opvalt in jouw verhaal is dat je heel erg goed bent in redeneren. Je gaat erover nadenken en bedenkt hoe je moet reageren.

De meeste mensen zijn zo niet. Zij horen iets (bijv kritiek) en voelen dan iets. Met hun hart dus. En worden dus boos en reageren kwaad of zijn gekwetst en reageren verdrietig. Volgens mij is dat niet raar.

Het is erg goed dat jij die afstand kunt bewaren, maar met voelen is ook niks mis. Ik probeer wel te vertellen hoe ik me voel als ik kritiek krijg. Dat is iets wat ik heb moeten leren want ik was ook zo'n begripvolle voetveeg. Uiteindelijk mag degene die jou kritiek geeft best weten hoe je je erbij voelt.
Als andere mensen dat dan doen, dan snap je het ook beter. Je kan niet veranderen hoe andere mensen zich voelen erbij. Je kan alleen proberen jezelf te helpen om ermee om te gaan.

Eigenlijk vind ik jou manier van omgaan met kwetsen/gekwetst worden grotendeels heel okee!
Je relativeert en daar lijkt mij helemaal niks mis mee!
Relativeren kán een probleem worden, als je jezelf en je gevoelens wegcijfert: je gevoelens "dood" relativeert.

Jij bent net zo belangrijk als ieder ander, mèt je gevoelens. En anderen hebben daar OOK rekening mee te houden.
Assertiviteit is niet het zelfde als agressiviteit. Assertief zijn is o.a.: voor jezelf en je gevoelens opkomen, niet over je heen laten walsen, je hebt net zoveel bestaansrecht als ieder ander.
Gaat iemand over jouw grenzen heen, dan heb jij het recht om daar iets mee te doen. Rustig, begripvol, maar wel aangeven dat iemand te ver is gegaan.

Ik denk, dat ook een punt zit in deze zin van jou: "het komt erop neer dat ik meestal begripvol ben maar ditzelfde begrip niet terug krijg van de ander."
Dat is een verwachtingspatroon hebben van iemand anders, en daarin zal je vrijwel altijd teleurgesteld worden. Niemand voldoet altijd aan jouw verwachtingen of zal altijd doen wat jij wilt.
Assertief zijn betekent dan: ik vertel jou dat je over een grens van mij bent gegaan en wat dit met mij doet en wat jij ermee doet is aan jou. Daarmee geef je aan wat je dwars zit (assertief), maar je laat het aan die ander om er wel of niet iets mee te doen (relativeren).

Ook ik herken veel in je beschrijving.
Er kan ook sprake zijn van 'beroepsdeformatie'. Als je werkt bij bijv. een zorginstelling, onderwijs of iets dergelijks, ben jij altijd diegene die niet primair mag reageren op gebeurtenissen. Je professionaliteit gebiedt je om tactvol te zijn, je eigen gevoelens opzij te zetten en het uiteindelijke doel voor ogen te houden.
Je loopt dan wel het risico dat mensen een grens overschreiden: je geeft te weinig tegenkracht, ze gaan je beschouwen als een watje, terwijl ze juist behoefte hebben aan een sterke persoonlijkheid die steun kan geven.
Toch zijn er mensen die daar een prima evenwicht in kunnen vinden.
Ik zelf heb daar wel vaak problemen mee gehad op de manier zoals jij beschrijft.

Als ik me gekwetst voel door iemand: Dan probeer ik te bedenken 'waarom' die persoon op die manier gehandeld heeft.

waarom vraag je jezelf niet af:
waarom voel ik me zo gekwetst, waar ligt de oorzaak?
dan kan je er achter komen dat deze persoon het misschien helemaal niet zo bedoeld heeft, en hoef je niet altijd te vergeven omdat er in feite niets is OM te vergeven.

Als iemand zich gekwetst voelt door mij, wordt diegene vaak boos en heb ik daar op mijn beurt ook weer begrip voor. Ik zeg dan: tja, was ook vervelend van me, terecht dat je boos bent!

waarom leg je niet uit dat je het niet vervelend bedoeld? op deze manier neem je de 'schuld' misschien op je terwijl er helemaal geen spraken hoeft te zijn van een schuldige.
leg uit wat je wel bedoeld en vertel dat er geen kwade opzet in het spel is, maar je het goed bedoeld.

mensen intrepeteren dingen op hun manier. ze vatten het op omdat ze het onbewust op een bepaalde manier opvatten, en dit doe jij ook, dit doet elk mens.

dit klinkt m.i. een beetje TE begripvol naar anderen toe, terwijl er even wat dieper in zou moeten duiken naar het 'hoe en waarom' iemand (ook jij) iets op kan vatten en ervaren (voelen)

Daar is geen pasklaar antwoord op. Ook omdat dit slechts jouw visie is op hoe je reageert. Geen reflectie van anderen. Misschien voelen de mensen die door jouw gekwetst zijn dit wel heel anders namelijk. Ik herken hier wel dingen in hoor. Ik ben je niet aan het veroordelen.

Je moet je verwachtingspatroon ten aanzien van anderen bijstellen. Nooit verwachten dat je terug krijgt wat je geeft. Als voorbeeld? Ik ben nogal gul. Of was altijd snel behulpzaam. Dat verwachtte ik dus ook van anderen. Niet echt bewust maar toch....Met hetzelfde gemak flapte ik er van alles uit -niet om te kwetsen- en met hetzelfde gemak vergeef ik anderen. Dat bleek dus omgekeerd meestal niet hetzelfde te werken. Dat inzien is al de eerste stap om wat realistischer met anderen om te gaan. Dan ben je minder
snel teleurgesteld en stel je anderen minder teleur.

Probeer met iemand die je echt vertrouwd en die jou goed kent of dit van jou herkent hierover te praten. Misschien krijg je dan meer inzicht. Je bent al op weg door deze vraag of vragen te stellen. Je hebt die eerste stap al gezet. Nu verder gaan.

ik voeg me bij de gegeven antwoorden .

wanneer iemand zich kwetsbaar opstelt, dan wordt je ook gekwetst( laat je je eigenlijk kwetsen) .zonder dat er sprake is van opzet.

Het is beter je kwetsbare kant goed afschermen voor je eigen welzijn.

dit is te leren dmv assertiviteitstraining .
leren opkomen voor jezelf .
bijv ,ga eens niet aan de kant op de stoep .laat de ander stap opzij doen .

van die kleine oefeningen
hier begint het mee .


succes

RiaNino, ik vermoed eigenlijk dat je bang bent voor je eigen gevoelens. Dus redeneer je ze weg. Vóór ze de kop opsteken heb jij ze al met begrip onderdrukt.
Dat doe je misschien om verschillende redenen:
**Je zelf erg gevoelig en je wilt niemand kwetsen dus laat je jouw eigen negatieve gevoelens maar achterwege.
En doe je je eigen gevoelsleven dus zwaar tekort.
**Je weet eigenlijk niet wat je met je eigen gevoelens aan moet dus beredeneer je ze weg.
**En misschien onderschat je je medemensen...
Het kan ook een mengsel zijn. Dat herken ik van mijzelf.
Ik heb b.v. bewust aan moeten leren mijn volwassen medemensen voor emotioneel vol aan te zien hoewel ik dat helemaal niet negatief bedoelde. Júist niet: ik wilde ze toch juist niet kwetsen? En toch: tegelijkertijd twijfel je dan dus aan hun vermogen om met emoties/pijn om te gaan.
Terwijl je denkt dat jij dat wel aan kan...

Maar in wezen ben je ook bang voor hún gevoelens. Je stopt de ander dan ook al bijvoorbaat door begrip te tonen en te vergeven. Op die manier blokkeer je, hoe positief bedoelt ook, hun uiting van boosheid, frustraties etc.
Misschien heb je er iets aan om je er bewust van te worden dat anderen ook met pijnlijke emoties om kunnen (leren) gaan.
En misschien heb je er iets aan om bewust te stoppen met redeneren wanneer emoties de kop op steken en ze gewoon eerst eens te voelen en daarna te verwoorden.
Dan kom je er ook achter dat als je je eigen emoties kan toestaan je die emoties van anderen ook niet zo eng meer vindt en ze niet hoeft te stoppen door voorbarig begrip en vergeving.

't Is niet altijd makkelijk, met emoties omgaan, maar wel intens en dapper :-)

Wezenlijk gezien kun je niet gekwetst worden.. een ander doet dit niet.
Jij als ontvanger word gekwetst door hoe je iets laat 'resoneren'. En in hoeverre dit 'volwassen is geworden in jou'.
Er is een verschil in resoneren hierin, of je zegt Ik word gekwetst, of ik voel gekwetstheid, waarbij je onderzoekt wat dit nog meer raakt.. dit is altijd een oud iets wat daarin weer word geraakt...
Hoe meer geconditioneerd de persoon is , hoe gevoeliger hiervoor hij/zij is...
Niks mis mee,... maar wel goed om je hier bewust van te zijn..