Is er een manier om een flinke huilbui te stimuleren die vanuit boosheid en woede naar buiten dient te komen?

Ik ga altijd in mijn auto zitten, rustig muziekje aan...denken aan waarom ik boos of verdrietig ben..heel hard schreeuwen en dan komen de tranen daarna vanzelf....

Muziek kan hierbij wel helpen. Ik heb een soundtrack van The Road bijgevoegd om je alvast op weg te helpen. Succes!

Voelen!
Voel wat je voelt, voel die boosheid en die pijn.
En gaat dat niet meteen: heb geduld, opeens voel je die gillende pijn die eruit wil en kan je niet meer anders dan huilen.

Over die druppel en de emmer in je andere vraag: http://www.goeievraag.nl/vraag/verwerking-wode-los-ga-daarmee.210959
Huil je emmer vol, gooi um leeg, vul weer met tranen, net zolang tot je die leegte voelt.

heb je al van primal gehoord? Misschien is het een pijn die vaker op een onbenoemd moment terug komt. Iets wat je moeilijk kan controleren en ook niet echt duiden adhv een bepaalde ervaring. Dan kan je te maken hebben met een niet verwerkte pijn uit je kinderjaren (zelfs nog van voor je geboorte)... Bij mij heeft het wonderen gedaan. De boeken "Illusies" en de "De herontdekking van je ware zelf" van Ingeborg Bosch zijn enkele zeer waardevolle paperbacks die ook uitgaan van PRI (Past Reality Integration). Zeker de moeite waard als je al enige tijd worstelt met onbepaalde emoties die maar blijven terugkomen en ergens lijken te blokkeren.

En durf met fierheid toegeven dat ik mijn levensweg in goede banen aan't krijgen ben :-)

Goede vraag meid, dat vraag ik mij nou ook af, het lukt mij ook niet om te huilen, ik zit compleet op slot. Het lukt me vaak zelfs niet eens om boos te zijn, alleen behoorlijk gefrustreerd. Ik denk dat je dat niet moet en kan forceren, en dat het komt wanneer het komt.

Ik weet niet waar je mee loopt, maar misschien is het goed om eens met een deskundige te praten over je emoties en hoe ze te (leren) uiten?

Sterkte!

Waarom woon je zo ver weg?

Je zal voor me komen zitten.
Ik zal je vertellen over de energie.
Langzaam zal je ontspannen.
We kijken elkaar aan.
Je voeten beginnen te tintelen.
Je kijkt er met wat ongeloof naar.
Buiten fluiten de vogels.
Een watervalletje kabbelt langzaam naar beneden.
Je zit daar, met je handen op je knieën.
Je ogen dwalen af.
Het lijkt of je voeten weg zinken in de grond.
Een vogel fluit weer.
Ik kijk je aan.
Vingertoppen beginnen te tintelen.
Is er al rust in je hoofd, vraag ik je.
Beetje, is je antwoord.
Dan krijg je het ineens warm, heel warm!
Een vogel fluit ergens buiten.
Ik kijk je aan.
Voel nu jouw emotie.
Tranen wellen op.
Je krijgt het nog warmer, ja heet zelfs!
Tranen komen nu onder mijn eigen bril uit.
Ik voel je emotie,
Ze lopen over mijn wangen omlaag.
Plotseling voel je de energie door je lijf stromen.
Je raakt er verwart door.
Je hoofd gaat omlaag.
Daar zijn ze.
Je tranen.
Meer en meer tranen.
Een snikkend geluid vult de ruimte.
Een vogel fluit.
Ik kijk je aan.
Door mijn eigen tranen heen , kan ik je vaag zien.
Het is nu doodstil.
Ook de vogels zijn stil.
Dan plotseling vult de ruimte zich met blijdschap!
Het snikken stopt.
Een glimlach verschijnt op je gezicht.
Is er al rust in je hoofd, vraag ik opnieuw.
Je knikt ja.
Je straalt!
Ik doe mijn bril af om mijn tranen weg te vegen.
Je lacht me toe.
Sorry hoor, zeg je.
Geeft niets hoor, zeg ik dan, hoort er zo bij.
Buiten fluiten weer de vogels....................................

Trickers gaan zoeken waarvan je weet dat je daar normaal gesproken ook over huilt. Bv op yt. Daar staan zoveel verdrietige verhalen op, met beeld......

Als je eenmaal de eerste tranen voelt, dan ga je alles op jezelf betrekken, je laat de tranen gewoon de vrijeloop en je komt vanzelf in het domino effect terecht.

Weet je wel dat je een hele flinke huilbui ook weer moet afsluiten? Of nee, moet niet, maar dit is een soort acepteren, door af te sluiten, of ontwaken uit je verdriettrans erken je je verdriet, dat het er is.

hoe het spiritueel moet weet ik niet.

ik weet niet of je emoties geblokkeerd zijn dat je niet kan huilen als je boos bent, of dat je niet genoeg woede hebt om te huilen.

wegzinken in je gevoel, je afvragen waarom je zo boos bent, waar je boos om bent, je eens afvragen waarom je je zo voelt en even niet aan een ander denken (je maar zo is het niet bedoeld, etc)

gewoon hoe het voor JOUW voelt en je hier eens flink kwaad om maken en je over te frustreren. dit lijkt mij de beste optie die ik kan bedenken.

Muziek helpt enorm, maar met beeld erbij is het veel sterker.
(Met dank aan you tube)

Bij mij helpt het altijd als ik filmpjes zie van de 'underdog' die iedereen verrast, zoals Paul Pots en Susan Boyle op hun eerste auditie in Idols. Of muziekclipjes van artiesten die m'n overleden vader graag hoorde...

Het is dan wel geen huilbui van woede, maar van melancholie...
De woede komt er vanzelf wel mee uit.