Wie kan mij advies geven om te gaan met de situatie waarin ik mij ondergesteld vind als iemand anders een dag voor mij werkt?

Joh, dat is een misplaatst stukje schuldgevoel misschien? Jij mag toch ook je vrije dagen hebben?

Of hebben je ouders dan geen aandacht voor jou maar wel voor de invaller? Kan ik me voorstellen, die moet betaald worden.

Ik denk dat als je dit met je ouders bespreekt, zij zullen ontkennen dat dit zo is. Dat dit puur en alleen JOUW gevoel is. Spreek het uit. En misschien iets zekerder van jezelf worden?

Dit heeft waarschijnlijk te maken met loyaliteit. Maar om dit zeker te weten zou het goed zijn om "ondergesteld" eens goed uit te schrijven en te concretiseren. Vanuit persoonlijke ervaring was ik altijd op zoek naar erkenning van mijn ouders die ik gevoelsmatig maar niet ontving. Mijn loyaliteit bleef maar stijgen om deze erkenning te ontvangen, waardoor ik mij ook soort van schuldig voelde als ik een keer niet kon helpen.

Wat er nu gebeurt is dat jij je laat leiden (in gedrag, humeur, etc) door je omgeving (werk, ouders) ipv je eigen 'ik'. Op het moment als jij je ouders aangeeft van je voelt (dus niet wat je vindt) moeten je ouders hier wel iets mee doen en kan er besproken worden wat de wederzijdse behoeftes zijn. Schrijf het anders eerst op voordat je met je ouders gaat praten. Je zult zien dat alleen het opschrijven van je gevoel al, een hele opluchting is.