wat houdt depressie precies in en wat zijn de kenmerken?

hier vind je heel veel informatie Toegevoegd na 2 minuten: Dysthyme stoornis Bij een dysthyme stoornis houden de klachten langer dan twee jaar aan. Mensen met een dysthyme stoornis hebben vaak niet de heftige verlammende depressieve gevoelens, maar zijn wel het grootste deel van de dag in een depressieve stemming. Ze hebben ook minder bijkomende klachten en kunnen meestal 'redelijk' functioneren, maar hun leven is vrijwel voortdurend gekleurd in grijstinten. Het lange aanhouden van de klachten, de uitzichtloosheid ervan, maakt deze vorm van depressie zwaar. Manisch-depressieve stoornis Bij mensen met een manisch depressieve stoornis wisselen perioden van grote somberheid en passiviteit en perioden van extreme activiteit en opwinding elkaar af. Seizoensgebonden depressie Veel mensen hebben in meerdere of mindere mate last van de seizoensgebonden depressie. Deze steekt vooral in de herfst- en wintermaanden de kop op en wordt in verband gebracht met gebrek aan zonlicht. Maar er zijn ook mensen die zich juist in het voorjaar depressief voelen. Postnatale depressie Na een bevalling, miskraam of abortus krijgen sommige vrouwen last van een postnatale depressie, ook wel postpartum depressie genoemd. Veel vrouwen die een kind krijgen, hebben korte tijd last van spontane huilbuien, prikkelbaarheid, nervositeit en slaapproblemen. Meestal gaat deze zogeheten 'babyblues' vanzelf over. Wanneer de verschijnselen aanhouden, is er sprake van een postnatale depressie. Naast de klachten die ook een 'normale' depressie met zich meebrengt, kan een postnatale depressie zich uiten in klachten als: weinig plezier beleven aan de baby of zelfs heftige gevoelens van afkeer en haat jegens de baby; geen 'moedergevoel' hebben of juist overbezorgd zijn; het gevoel ongeschikt te zijn voor het moederschap. Een enkele vrouw krijgt ook last van waandenkbeelden en verliest het contact met de werkelijkheid. Dan is er sprake van een postpartum psychose. De moeder denkt dan bijvoorbeeld dat het kind niet van haar is of ziet in een flits voor zich dat ze de baby van de commode laat vallen. Ze kan zo somber zijn dat ze denkt dat zij of de baby dood beter af is. In zo'n geval moet direct deskundige hulp worden ingeschakeld.

Bronnen:

http://www.gezondheidsplein.nl/aandoeninge...

http://www.jellinekmentrum.nl/geestelijke_...

Vitale kenmerken bij een depressie begeleidende verschijnselen bij een ernstige neerslachtigheid zoals interesseverlies, gebrek aan eetlust, gewichtsverlies, gebrek aan gevoel, schuldgevoelens, dagschommelingen in somberheid (vitale kenmerken bij een depressie) ' Gevonden op http://www.encyclo.nl/aangedragen.php Met google depressie vind je veel meer

Bronnen:

http://www.encyclo.nl/begrip/vitale%20kenm...

wanneer ik in een depressie beland, dan weet ik dat ik daar ben, omdat ik me dood vanbinnen ga voelen. Niks maakt me dan warm of koud, omdat ik niks voel. Ook geen motivaties meer om iets te willen doen, en dat gaat heel ver soms.zelfs in het zorgen voor mezelf, dat lukt me dan ook niet echt zoals het hoort. Ik voel me dan emotioneel verlamd.soms zo erg dat ik dagen niet eens me bed uit kom.soms probeerde ik het wel, maar ik kan dan nergens de motivatie vinden. Niet omdat ze er niet zijn, maar ik kan ze niet voelen. Veel mensen denken dat het een kwestie van zin maken is. Maar dat is het niet. Het is een ziekte, je hersenen maken geen geluks-stofjes meer en daarom voel je je zo vlak. Ik noem het wel eens emotioneel-gehandicapt zijn..

Mijn ervaring: Als ik depressief ben, heb ik ook nergens zin in of fut voor. Ik wil het liefst in bed blijven liggen of in een hoekje op de bank. Ik kom nergens toe, ik heb totaal geen energie. Het begint bij mij met kortaf zijn, dingen uitstellen en steeds minder goed voor mezelf zorgen, zelfs tanden poetsen is al te veel. Emotioneel ben ik afgevlakt, ik vóel niks meer. Ik denk dan regelmatig zet mij maar in een hutje op de hei waar ik helemaal niks moet, af en toe zelfs reed ik maar tegen een boom dan kan ik eens écht uitrusten.... Heftig dus. Voor de omgeving is dit moeilijk te bevatten. Zij kunnen zich er niks bij voorstellen. Ze willen je een schop achter je kont geven maar niks helpt op dat moment. Ik heb meerdere keren een depressie gehad en slikte dan anti-depressiva, als ik daardoor iets minder diep in de put zat ging ik naar een psycholoog, gelukkig heeft mij dat er telkens weer uit gekregen. Nu ben ik sinds kort van mijn medicijnen af. Door meditatie en schrijven in een dagboek gaat het nu goed met me. Maar ja, het is een ziekte, en een vervelende. Je kunt naar mijn idee tien keer beter een been breken; mensen zien aan je wat er loos is én je weet dat er binnen een week of 8 weer vanaf bent. Als je eenmaal hebt (het zit bij mij in de genen), blijft het altijd een gevecht, maar gelukkig door de dingen die ik beschreef en door spirituele ervaringen die ik heb gehad lukt het me nu vooralsnog!