Psyche

ik heb emetofobie in de coronacrisis en eigenlijk is angst voor corona en angst voor ovvergeven een beetje hetzelde. want je vermijd veel dingen.
bij mensen uit de buurt blijven
handen veel wassen
geen handen schudden.
en nu is mijn vraag
is braakfobie een angststoornis?
want je hebt ook net zoals corona angst om ziek te worden

Ik ben nu 26 jaar oud en ik zat een tijdje niet zo goed in mijn vel. Bij mij is kortgeleden hoogbegaafdheid geconstateerd, daarvoor krijg ik nu hulp (omdat ik er nog niet mee om kan gaan). Ik functioneer nog wel gewoon in veel dingen en kan genieten van afleiding, maar ik merk dat alles wat nu op me af komt emotioneel een rouw/verwerkingsproces is (me altijd anders gevoeld en eenzaam). Emotioneel beetje overprikkeld en ik merk dus dat ik een beetje daardoor een emotie eter ben geworden (ook grijze haar ontdekt). Ik wil eigenlijk niet dat dit sneller gaat door mijn stress nu. Beiden komen door het hoge cortisolgehalte denk ik. Het kost tijd om alles te verwerken, nu gaat mijn vraag niet over HB maar ik wil eigenlijk niet dat ik zoveel aankom en haarkleur verlies omdat ik nu zoveel moet verwerken (door stress). Ik was altijd slank en ben nu nog slank, maar ik merk een stijgende curve.
Andere tips zijn ook welkom :)
Ik heb ook jaren ondergepresteerd en krijg daar nu ook hulp voor.

Hoe heet het in de psychiatrie wanneer iemand denkt dat hij/zij in de gaten wordt gehouden, terwijl dit onwaarschijnlijk is en dit tot negatieve denkpatronen leidt bij degene die het 'ervaart'?
Ik bedoel niet gebrek aan zelfvertrouwen, maar zoek een psychologische term hiervoor.
(*zoek overigens ook niet de termen 'paranoia'/'paranoïde' -aangezien deze in een opdrachtbeschrijving al voorkomen.)

Ik had 2 jaar geleden te maken met een hele asociale, egoïstisch ambulante begeleider, in plaats van te helpen kwam ze met haar jogging broek elke dag naar mij huis om mij uit te lachen dat ik aan zelfmoord denk, en dat ik niet meer naar buiten durf en depressie had en gaf haat commentaren aan mij.
Ze zei ook recht tegen mijn gezicht jij mag zelfmoord plegen als je niet naar school wilt gaan. Ze zegt dat het mijn schuld is dat ik niet op mijn oude school met andere leerlingen kan omgaan. En ze zei als jij heeft heel mijn familie en mijzelf uitgelachen? Ik weet niet hoe ik daar en klacht kan aandienen en ik dacht zelfs om even naar de politie te gaan. Ik had 2 jaar niks gezegd en wilde door haar bijna zelfmoord plegen? Ze kwam van het organisatie Auriga ik weet niet hoe je en klacht maakt en ik ben bang dat ze zo tegen andere mensen praat. Ik was trouwens 16 en voor een 16 jarige meisje heb ik tot dit dag elke dag trauma’s gekregen en ik dacht dat alles aan mij lag. Ik wist eens niet dat een ambulante begeleider tegen zo’n jonge meisje mag praten? Mijn ouders weten hier niks van. Tegen mijn docenten doet ze aardig maar tegen mij is ze heel anders.
En wat kan ik het beste doen? Want ik kan haar niet zo laten gaan. Hopelijk wordt ze ontslagen.

Kan het zijn dat de voortdurende blootstelling aan reclame en add's een invloed heeft op onze sociale omgang?
Meer bepaald op ons vermogen om mentaal aanwezig te blijven in een gesprek/situatie waarvan de inhoud minder interessant is.
Zijn advertenties schadelijk voor ons mentaal welzijn op lange termijn?