Er bestaan verschillende soorten ontstekingsremmers. De meest gebruikte zijn de NSAID's (diclofenac, ibuprofen, naproxen enz) en bijnierschorshormonen (mn prednison.)
Allereerst al goed dat je onderscheid maakt tussen ontstekingsreacties en infecties. Een ontstekingsreactie is elke reactie waarbij roodheid, warmte, zwelling, pijn en een verminderde functie optreden. Bij een infectie groeit er een bacterie/ virus/ parasiet/ prion in het aangedane orgaan. Als gevolg van de infectie kan een ontsteking optreden (de ontsteking gaat dan de groei van het micro-organisme tegen of maakt ze direct dood) maar er zijn dus vele andere redenen waardoor een ontsteking op kan treden.
Bij bijvoorbeeld reumatische artritis richt het immuunsysteem zich tegen het lichaam zelf waardoor de gewrichten ontstoken raken. Er is dan dus geen micro-organisme dat de ontsteking veroorzaakt; er wordt dan gesproken van een steriele ontsteking (in tegenstelling tot bv een bacteriële of virale ontsteking.)
Als er ergens een (vooral bacteriële) infectie is dan kunnen sterke ontstekingsremmers de ontsteking volledig tegen gaan waardoor de infectie enorm snel uit kan breiden. Om dit tegen te gaan moeten sterke ontstekingsremmers bij dat soort ontstekingen altijd gecombineerd worden met antibiotica.
Bij steriele ontstekingen is er geen infectie om uit te breiden, daar hoef je dan dus niet bang voor te zijn. De ontsteking veroorzaakt dan veel schade aan het lichaam en dus is het gunstig om dan de ontsteking juist sterk te onderdrukken.
NSAID's zijn vooral pijnstillers, die daarnaast een zwak ontstekingsremmend effect hebben. In de praktijk is het met name het pijnstillende effect dat gunstig is; het ontstekingsremmende effect helpt bij sommige (steriele) ontstekingen ook, maar is zeker niet zo sterk dat het bij een infectie de ontsteking weghaalt.
Prednison is een veel sterkere ontstekingsremmer, waarbij dat effect dus wel op kan treden. Bij een mogelijke infectie moet prednison dus altijd samen met een antibioticum gegeven worden.