Ik heb kort geleden mijn vader verloren, sindsdien is het of ik compleet leeggezogen ben. Lich/psy. voel ik mij soms wel 80. Is dit normaal?

Question

Lees de 8 antwoorden op deze vraag en bekijk vele andere vragen over lichamelijke klachten op Goeievraag.

 · Accepted Answer

Beste Anne...

Hoe je je voelt na een groot verlies is voor ieder weer anders. Elk lichaam "gaat" anders om met verdriet.

Wanneer verdriet vermindert, zullen ook de lich.klachten afnemen. Om je verdriet wat lichter te maken, en zeker niet te ontkennen, wil ik het volgende met je delen.

"De dood is niets.
Ik ben maar aan de andere kant.
Ik ben mijzelf.
Jij bent jezelf.
Wat we waren voor elkaar zijn we nog  altijd.
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt.
Spreek tegen mij zoals weleer,
op dezelfde toon, niet plechtig, niet triest.
Lach om wat ons samen heeft doen lachen.
Bid, glimlach, denk aan mij, bid met mij.
 
Spreek mijn naam uit thuis
zoals je altijd gedaan hebt,
zonder hem te benadrukken,
zonder zweem van droefheid.
Het leven is wat het altijd geweest is,
de draad is niet gebroken.
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet?

Neen, ik ben niet ver,
Juist aan de andere kant van de weg.
Zie je, alles is goed.
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken
en er de tederheid terugvinden,
zuiverder dan ooit.
Dus, droog je tranen
en ween niet als je van mij houdt".

Heel veel sterkte.

 · Answer

Het is in ieder geval niet vreemd. Het verwerken van het verlies van een dierbare, in dit geval je vader, kan enorm veel energie kosten. Daardoor kun je je een tijdlang erg moe voelen, maar na verloop van tijd zal het steeds beter gaan. Je vergeet je vader natuurlijk nooit, maar zijn overlijden valt op een gegeven moment beter te dragen, waardoor jij je ook weer wat beter zult gaan voelen.

 · Answer

Gecondoleerd met het verlies van je vader.

Heel begrijpelijk. Je hebt een verlies meegemaakt en dat is emotioneel heel heftig. En mogelijk nog een zware tijd daaraan voorafgaand. Dat breekt je op. Er viel en valt ook heel wat te regelen na een overlijden. Je zit in een rouwproces.

Herstel komt wel weer dat je je weer "de oude" gaat voelen.  Maar dat heeft tijd nodig. Je hebt het recent meegemaakt. Voor de een is die hersteltijd en rouwtijd weer langer of korter dan bij de ander. Dat ervaart ieder op eigen wijze. Je verdriet moet verwerkt worden, "een plekje krijgen" zoals men dat zo mooi zegt...

Het kan je helpen om er eens een paar boeken over te lezen.
Troost bieden de boekjes van Marinus van den Berg

http://www.google.nl/search?q=rouwverwerking+door+Marinus+van+den+Berg&rls=com.microsoft:nl:IE-SearchBox&ie=UTF-8&oe=UTF-8&sourceid=ie7&rlz=1I7SNYK_nl&redir_esc=&ei=LCI2TZqwLcSBOo_elLYC

en nog meer titels
http://www.nationale-rouwsite.eu/Informatie/boeken.html

Ik wens je sterkte!

 · Answer

beste anne

dat gevoel zal je nog wel n tijdje houden.. en weet je? ik ga nu iets zeggen wat ik wel kon uitkotsen wanneer iemand dat tegen mij zei 10 jaar geleden (ik was toen 16) het wordt beter... nu snap ik waarom.. je zal em ALTIJD blijven missen.. je zal je altijd zijn kleine meisje blijven voelen.. dat blijf je ook, en straks weer met n glimlach.. of soms ook met n flinke scheldpartij.. de diepe pijn iedere x dat je echt echt beseft dat hij er niet meer is die verdwijnt.. dan kan je lachen en huilen tegelijk... dan zet je zelfs de uitvaartmuziek op om even om m te huilen op jouw moment.. ik ken de pijn.. het snijdt.. of kickt je hard in je maag..

voor nu kan ik alleen maar als tip geven; huil wanneer je huilen wil/ kan, maak een mooi plekje voor hem (als je erin gelooft met een kaarsje, koop een boeddha voor hem, nou ja, wat jij wilt en zet dat op een plek waar jij je heel veilig voelt.. het is aardig cliche maar het is n kwestie van verwerken..  sorry dat ik niet meer kan zeggen dan zo'n tekstje... ik wens je sterkte, je komt er wel :)

rachelle

 · Answer

Ik wens je heel veel sterkte toe.

Ik dacht bij het lezen van je vraag onmiddellijk aan één ding : De tijd heelt alle wonden. Ik kan me voorstellen dat je zoiets al duizend keer hebt gehoord en erover leest alsof het niets betekent, maar het is daarom niet minder waar. Naarmate de tijd verstrijkt zal je het overlijden van je vader een plaats geven en "gewoon" verder leven.

Ik ken persoonlijk mensen die dezelfde problemen als jij aan me beschrijven, maar dan om relatief onbenullige dingen zoals dat ze hun job beu zijn of het te druk hebben met de kinderen, dus het lijkt me volkomen normaal dat jij na zo'n ingrijpende gebeurtenis met deze problemen worstelt.

Ik wens je nogmaals veel sterkte en onthou dat het weer beter wordt.

 · Answer

Gecondoleerd met het overlijden van je vader. Misschien is er veel aan voorafgegaan maar alleen het verliezen van een ouder is al heel ingrijpend. Rouw kun je zien als een vorm van stress, die nogal wat fysieke gevolgen kan hebben, behalve dat je stemming bedrukt is. Stress kost in ieder geval heel veel energie, dus dat uitgeputte gevoel is zeker niet abnormaal. Het verlies van een dierbaar persoon kan voelen als het kwijtraken van een stuk van jezelf. Hoewel het misschien niet het eerste is waaraan je denkt kun je toch het beste goed voor jezelf blijven zorgen. Geef je gevoelens een plaats door er met anderen over te praten. Het is een proces dat je de tijd moet geven.

 · Answer

Heel veel sterkte met het verlies van jouw vader en neem de ruimte om het te verwerken. doe dat niet in je eentje en zoek jouw echte vrienden hierin uit die je een schouder aan kunnen bieden. Toch zullen er momenten komen dat er weer wat zon gaat schijnen. Je merkt dat je soms even los kunt komen van de herinnering aan jouw vader en kunt dan kijken of je je op een fijne manier af kan leiden. Het is normaal als je met jouw eigen kracht verandering gaat zien in de heftigheid van het verlies. Mocht je zelf het gevoel hebben dat je dat niet goed lukt, kijk eens of er iemand in jouw buurt is die met jou de rouwverwerking in een baan kan leiden. Ik zie niet hoelang het geleden is dat je jouw vader verloren hebt en de heftige emotie kan zorgen dat je je voelt zoals je in jouw vraag aangeeft. Jouw vader zou niet graag zien dat je zo aan het worstelen bent met jezelf dus kijk of je er met hulp van vrienden of een ervaren iemand een goede verwerking aan kan geven.
Veel wijsheid gewenst.

 · Answer

Ja, kan ik volmondig op je vraag antwoorden, dat is heel normaal.

Vermoedelijk had jij een heel fijne band met je pa en heb je het je extra aantrokken dat hij overleed.

Nu weet je 'de weg' even helemaal niet meer, gewoon omdat er een vast punt uit leven weggerukt is.

Vermoedelijk kon je aanvankelijk het verlies helemaal niet bevatten en accepteren. Dit kost ook wat tijd..

En bedenk maar: Hoe intenser de liefdesband, hoe dieper de wond die zo'n verlies achterlaat.

Dat je nu even tachtig voelt komt door het feit dat je door het hele proces van sterven geestelijk uitgeput bent geraakt.

Gun jezelf daarom even de tijd om alles te verwerken..het kan namelijk best wat tijd kosten.

Maar intussen hoeft je liefde naar hem toe niet stil te staan..die houdt toch niet op als iemand overlijdt..

Je kunt met heel veel liefde aan hem denken in het besef dat je pa nu op een bepaalde manier..verder leeft in je hart..

Ik wens je alle kracht en liefde toe, want dat zul je zeker nodig hebben..

Groet,

Ton

Ik heb kort geleden mijn vader verloren, sindsdien is het of ik compleet leeggezogen ben. Lich/psy. voel ik mij soms wel 80. Is dit normaal?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (7)

Weet jij het beter..?