Hoe kan een pijnstiller de pijn opsporen?

Je reinste potjeslatijn, en aangezien mensen geneigd zijn ontzettend veel onzin te geloven, komen ze er nog mee weg ook.

Pijnstillers zoeken inderdaad DE plek op waar de pijn zit : in je hersenen. DAAR en DAAR alleen neem je waar dat je ergens - waar dan ook - in het lichaam pijn hebt, en DAAR moet de pijnblokkade dus ook plaatsvinden. Dat gebeurt door de zenuwen (die beginnen in je hersenen) wat minder gevoelig te maken.

Sommige soorten pijnstillers beïnvloeden de pijnsensoren die het letsel opsporen en die eigenlijk de pijnprikkels produceren. Andere pijnstillers dempen de prikkels die langs de zenuwen naar de hersenen gaan. In beide gevallen komen de pijnprikkels niet in de hersenen aan. Misschien bedoelen ze in de reclame de eerste variant - al heeft dat natuurlijk niets te maken met het opsporen van de bron van de pijn zelf.

Om deze vraag goed te kunnen beantwoorden is het noodzakelijk te weten hoe een geneesmiddel zich in het lichaam ‘gedraagt’. De meeste geneesmiddelen worden met een glas water ingenomen en komen via de slokdarm in de maag en vervolgens in de darm terecht. Het geneesmiddel wordt opgelost in de maag en komt via de darmwand terecht in ons bloed. Het bloed transporteert het geneesmiddel doorheen het lichaam. Op die manier bereikt het de plaatsen waar het moet werken. Dat geldt dus ook voor een pijnstiller. Maar het geneesmiddel komt door het bloedtransport ook op plaatsen terecht waar niets aan de hand is. Zo kan men bijwerkingen van een geneesmiddel verklaren. Tevens zou het kunnen dat u iets inneemt tegen de hoofdpijn en dat tegelijkertijd de pijn op een andere plaats verdwijnt.

Het geneesmiddel blijft meestal maar een relatief korte tijd in het lichaam werkzaam omdat het door de lever en de nieren afgebroken wordt. Het afgebroken geneesmiddel verlaat het lichaam met de urine en/of de stoelgang.

Een pijnstiller verdooft alleen de pijncellen in je harsens