Is babysitten erg verantwoordelijk?

13 jaar vind ik een leeftijd waarbij je alleen op zou mogen/ kunnen passen, onder verantwoordelijkheid van een volwassene.
dus bijv. overdag als je moeder ook in de buurt is of als de ouders van het kindje gewoon thuis zijn, maar andere klusjes moeten doen.
met 13 jaar kun je (en ouders van oppaskindjes moeten dat ook niet willen) nog niet de volledige verantwoordelijkheid dragen voor een ander kind.
spreek met de ouders van het oppaskindje dus goed af wat wel en niet onder jouw verantwoordelijkheid valt.
veel plezier!

Toegevoegd na 41 minuten:
precies zoals ik al zei; als de ouders van je vriendin een oogje in het zeil houden (onder toezicht van een volwassene dus), moet het best wel kunnen. de verantwoordelijkheid ligt dan nl niet geheel bij jullie, maar ook bij de moeder van je vriendin.

Babysitten is ENORM verantwoordelijk werk! Je bent verantwoordelijk voor de verzorging en de veiligheid van een kind. Niet alleen moet je zorg dragen voor de basisbehoeftes, zoals eten/drinken/spelen/slapen, maar dien je ook snel en correct te handelen in geval van nood.
Ik denk dat het daarom niet erg waarschijnlijk is dat er een ouder is die hun kind zouden toevertrouwen aan 2 kinderen (sorry, want dat zijn jullie met 13 jaar). Het ontbreekt jullie namelijk aan de juiste kennis betreffende EHBO en het doorvoeren van de gewenste opvoedingsregels van de ouders.

Ja, dit is een hele verantwoordelijkheid.

Er zijn meer meiden van 13 die dit doen, soms zelfs nog jonger, maar eigenlijk is dit heel zorgelijk. Dit gebeurt, omdat het vaak 'toch wel goed gaat'. Over het algemeen passen ze 's avonds een paar uurtjes op als de kinderen al slapen, dus meestal gebeurt er niet veel bijzonders.
Maar vaak (willen) ouders niet denken aan de dingen die wel kunnen gebeuren. Zoals een ongeluk met het kind, maar ook hun zelf kan als ze weg zijn iets overkomen. Je kunt niet van iemand van 13, hoe verantwoordelijk je ook voor je leeftijd mag zijn, verwachten dat hij/zij weet hoe te handelen in een noodsituatie. Kortom: Oppassen op je 13de zonder toezicht van een volwassene is gewoon niet verantwoord. Wacht nog een jaartje of 3. Misschien heb je wel een oudere zus die oppast, en die het gezellig vind als je meegaat? Of kan de buurvrouw wel wat hulp gebruiken met het meenemen naar de winkel van haar drieling, of vind ze het fijn als jij even met de kinderen in de tuin speelt en ze bezig houdt terwijl zij de was opvouwt... Zulke dingen kun je natuurlijk wel doen. Maar alleen (of met je vriendin) oppassen, raad ik je ten zeerste af!

Oppassen is inderdaad erg verantwoordelijk werk. Jullie zijn echter met z'n tweeën en het huis is naast de ouders van 1 van jullie. Jullie zijn Wettelijk Aansprakelijk als er iets gebeurd, daar zijn jullie als het goed is via jullie ouders/verzorgers voor verzekerd. Maar je gaat er natuurlijk niet van uit dát er iets gebeurd. De ene 13-jarige is ook veel volwassener en verantwoordelijker dan de andere. Spreek iets met de ouders van je vriendin af. Je kunt een babyfoon bij hen installeren, zodat ze "mee-oppassen". Of je kunt afspreken dat ze om de zoveel tijd even bellen of langskomen om te checken. Mocht het kindje wakker worden, dan kun je afspreken om contact op te nemen zodat er een volwassene bij is. Zo krijgen jullie de kans om het oppassen op een verantwoordelijke wijze te leren. Succes!

Het maakt ontzettend veel verschil in welke hoedanigheid je op wat voor kind past. En met dertien is het voor de meeste meisjes (meestal zijn het meisjes) niet zo'n groot probleem om op een slapende baby of peuter te passen ; in de regel gaat dat prima. Wel is het gebruikelijk dat ALS er wat gebeurt, er een volwassene eenvoudig te bereiken is voor de back-up.

Ik heb zelf altijd de regel gesteld dat een meisje verstandig/volwassen genoeg moet zijn om ALS er wat gebeurt, haar eigen moeder, de buurvrouw, de huisarts of 112 te bellen, en niet hemel en aarde te bewegen om het telefoonnummer te draaien waarop WIJ te bereiken maar machteloos zijn.

Anders wordt het wanneer het kind of zelfs kinderen al iets ouder zijn (vier plus ongeveer), en nog een poosje op zijn als de ouders al weg zijn. Dan is het wel prettig als het meisje in kwestie al zodanig overwicht heeft dat ze ze ook uiteindelijk in bed kan krijgen. Het mag best een beetje een feestje worden, maar liever geen totale anarchie. Dan heb ik minstens 15-16 altijd wel een prettige leeftijd gevonden (en op die leeftijd paste ik zelf ook op bij kinderen tussen de 4 en de 8, drie stuks liefst tegelijk, en dat ging prima).

Kinderen die om welke reden dan ook extra zorg behoeven (lichamelijk of geestelijk) zou ik nooit door een kind laten oppassen, maar uitsluitend door een volwassene, liefst nog met ervaring met de specifieke behoeften van het kind.

Letterlijk 'babysitten', dus in huis zijn bij een slapend babietje tot niet al te idioot laat kan op je dertiende best. (In Duitsland is vanaf je elfde zelfs heel gebruikelijk, al heb ik daar vraagtekens bij ; dan ben je zelf net oppas-af). Daar een extreem grote verantwoordelijkheid aan hangen vind ik een beetje discutabel : het zijn de OUDERS die hun kind willens en wetens in de handen van een jonge puber achterlaten, daar blijft dan ook de eindverantwoordelijkheid en de verantwoordelijkheid voor de keuze van de oppas liggen.