Kan je eten dat op de grond valt en binnen 3 seconden oppakt nog eten?

Tuurlijk, als je het maar niet in de stront laat vallen, en als het niet om (bijna) vloeibaar eten gaat. De 3-secondenregel is een hele goede - en ook volledig psychologische - wet over hygiëne.

In de eerste plaats: in veel huizen is de vloer echt niet zo vies dat je er niet van kunt eten. Zeker niet als het gaat om een koekje waar je even wat stof en haren vanaf kunt blazen, of om een stuk appel dat je even onder de kraan kunt houden. Alleen: van de vloer eten is een beetje 'not done'. Als ik alleen thuis ben, eet ik bijna alles dat ik eventueel heb laten vallen, gewoon weer op. Als de vloer tenminste droog was en niet zichtbaar vuil, en we het niet hebben over een hap vla of een kom soep. Maar als er iemand bij is, twijfel ik even of ik een gevallen dropje nog wel 'kan' opeten. Doordat wij onszelf wijsmaken dat iets dat je binnen 3 seconden opraapt van de vloer, niet écht op de vloer heeft gelegen, wordt het van de vloer eten ineens sociaal acceptabel. Als je snel genoeg bent tenminste.

Natuurlijk is mijn chipje, dropje of appel niet minder vies omdat het maar 3 seconden op de vloer heeft gelegen. Maar daar gaat het dan ook niet om. Het gaat puur om het psychologische en het sociaal-wenselijke effect. En natuurlijk 'beschermt' de 3-secondenregel ons er ook voor om eten op te rapen van straat dat er misschien al twee dagen ligt en waar al een heleboel mensen en dieren overheen gewandeld hebben, of van de vloer thuis als je een keer de kast verschuift, waar een dropje al ruim een half jaar stof heeft liggen verzamelen.

Verder is het uiteraard een verzinsel, maar in elk geval een nuttiger verzinsel dan het idee dat alles wat op de grond valt, meteen niet meer eetbaar zou zijn en allerlei enge ziektes kan veroorzaken.