Cacao-poeder is vet (vet noemt men ook apolair) en is héél fijn gemalen. De ontzettend kleine poederbolletjes worden door bewegen en wrijven een beetje statisch geladen (net zoals je droge haren als het buiten vriest; ze gaan dan knetteren). Door de statische elektriciteit gaan de poederbolletjes elkaar afstoten en hebben ze wat meer ruimte nodig. Hetzelfde effect heb je, als je b.v. een zak met polystyreen bolletjes (deze zijn ook apolair) schudt. Die bolletjes blijven ook aan je hand plakken door de statische elektriciteit.
De vette bolletjes nemen géén vocht op, juist omdat ze apolair zijn en het water polair is.
Proefje met statische chocolade: Misschien leuk voor de mensen die het statische effect van chocola niet kennen: Als je een stuk pure chocolade (eventueel met extra cacao) koud raspt op een handrasp (een keukenmachine draait te hard en laat de chocola smelten) zal je zien, dat de kruimels alle kanten opspringen, zelfs als je de kruimels in een bakje hebt en er met een lepeltje in roert. Door het wrijven/raspen wordt de chocolade statisch. De kruimels zijn trouwens erg lekker op de boterham.