Hadden de mensen in Nederland vroeger een vast eetpatroon, voor de warme maaltijd?

Wie katholiek was, at vis op vrijdag.
En in veel gezinnen werd op zondag iets uitgebreider gegeten, maar ik geloof niet dat er echt vaste dagen waren, hoewel de slagers wel 'woensdag gehaktdag' propageerden.

In de meeste boerengezinnen at men s`middags de warme maaltijd!
Mensen werkzaam in industrie (dagdienst) en kantoorpersoneel at s`avonds warm.

Wij hadden vroeger op zaterdag brooddag, we aten dan soep met brood met iets warms er bij. Waarschijnlijk omdat dat makkelijk was.
Zondagavond altijd iets uitgebreider.

Er waren wel gezinnen waar ze een nog vaster eetpatroon hadden, met b.v. op vaste dagen andijvie of sla o.i.d.
De keuze was b.v. in de 50er jaren veel beperkter.
Pasta en rijst werd nog nauwelijks gegeten.

Woensdag gehaktdag.

Vroeger werd op vrijdag vis gegeten, op zaterdag niet geslacht, en op zondag niet gewerkt. Dus was de maandag (naast de wasdag) de dag dat de slagers aan het werk gingen. Het geslachte beest moest een dag besterven, waarna op dinsdagmiddag het uitsnijden en uitbenen begon. Woensdagochtend bleef men met de restjes zitten

Vrijdag visdag

Tot ver in de twintigste eeuw waren alle vrijdagen dagen van volledige Onthouding. De gelovige werd geacht op die dagen geen vlees van de dieren van het land te eten. Als vlees verboden was, en er toch gewoon gewerkt moest worden, hoe dan op krachten te blijven? Het antwoord was eenvoudig: door vis te eten. Vandaar dat Vrijdag voor katholieken lange tijd een Visdag was.

Ik raad je echt aan deze link te bekijken http://www.foodlog.nl/vandaag/bericht/linda_roodenburg_eetcultuur_vroeger_en_nu/ beantwoord al je vragen en is echt interessant.

Bij ons werd er voor zeg maar 30 a 40 jaar terug,elke vrijdag vis gegeten.
Bloemkool en witlof waren echte zondag groenten,die kwamen door de weeks niet op tafel.
Spaghetti en macaroni waren gerechten,die we pas ontdekten toen mijn zussen naar de huishoudschool gingen.
We hadden zelf een tuin en verbouwden alle groentes zelf.
Maar dat betekende ook dat je het hele jaar door seizoengebonden groente at.
En van de cafetaria,hadden we nog nooit gehoord.
Gebakken aardappelen,dat was voor ons patat.

Vast, in zoverre dat er vroeger meestal tussen de middag warm werd gegeten. Vis op vrijdag is een katholieke gewoonte, door veel niet-katholieke overgenomen. Er werd veel meer volgens het seizoen gegeten, dus 's zomers veel verse groenten en 's winters bewaarkool en ingemaakte of geweckte groenten. Nasi, bami en macaroni maakte mijn moeder meestal op zaterdagen, mogelijk vanuit de gedachte dat aardappelen, groente en vlees toch een volwaardiger maaltijd was voor werkdagen. Hoewel er op de zaterdagochtend gewoon gewerkt en naar school gegaan werd tot in de zestiger jaren. Op zondagochtend was er een ei, wittebrood en een beschuitje bij het ontbijt. Soms zelfs een half pakje 'goeie boter'. Het warme middageten was op de zaterdag vaak al vergaand voorbereid om de zondagsrust eer aan te doen.

Bij ons elke woensdag vis van de markt met rijst erbij en elke zondag dikke groentesoep met een kookpudding als toetje.

Bij ons (gereformeerd gezin in de jaren zestig en zeventig) was het door de week de heilige drie-eenheid aardappelen-groente-vlees en pap toe (vla, griesmeel, havermout). Zaterdag nasi of macaroni, en dan werd vaak het stoofvlees of kip voor zondag al klaargemaakt en de aardappelen en groente geschild, gesneden en gewassen. Zondag aten we meestal tussen de middag warm (met soep vooraf), ik weet niet waarom dat was. Eind jaren zeventig begon dat patroon te veranderen.

Bij ons was zaterdag altijd patatdag.
Zondags soep, stukje vlees en een toetje, kookpudding met bessensapsaus.
Door de week veel en vaak vis omdat mijn vader de vis (bot en schol en scharretjes en soms paling) zelf uit de zee haalde met fuiken. (wel met vergunning hoor)

Aan bijna alle antwoorden merk ik,dat jullie vroeger beslist niet mijn vroeger is. Mijn moeder was een uitstekend kokkin, maar degene die besliste wat er gegeten werd, was schraalhans. Die besliste wanneer er wat gegeten werd en daar hoorde in geen geval elke dag vlees of vis bij. Het enige wat we bijna elke Zaterdag aten, (bij het brood) was spiering van de markt en dat was voor ons een ware traktatie.
Met een vader die bijna altijd in de werkverschaffing liep was het gezinsinkomen zeer mager en was je blij, dat er überhaupt wat te eten viel.

Volgens mijn vader werd er op maandag vaak rijst met boter en suiker gegeten. Het was dan wasdag en de vrouwen hadden geen tijd om uitgebreid te koken. Met zette de rijst 's ochtends in de een hooikist waarin het gaarde. Dan kon het 's avonds zo op tafel.

Mijn vader heeft hierdoor nooit van rijst gehouden, omdat het hem deed denken aan de drukte van de maandag.....

Toegevoegd na 9 minuten:
Het grappige is dat bij de antwoorden hier verteld wordt dat er veel gezinnen waren waar nooit bami/nasi/macaroni gegeten werd 30 a 40 jaar geleden. Mijn opa was legerkok. De hoge officieren wilden niet elke dag groenten/vlees/aardappelen en er waren regelmatig buitenlandse gasten. Zo nam hij "nieuwe" recepten mee naar huis en zodoende aten mijn grootouders al in de jaren 50 deze uitheemse gerechten.

Ja hoor, het was om 6 uur aan tafel. Net als bij veel van mijn voorgangers was het woensdag gehaktdag, en vrijdag visdag: gestoofde vis met een sausje, gekookte aardappels en worteltjes, koolraap of bietjes erbij. Alleen pa kreeg kip, omdat hij geen vis lustte, en kip was volgens hem geen vlees! Op zaterdag was het idd ook eerst soep, dan brood, en af en toe pannekoeken of drie-in-de-pan. Zondag werd er uitgebreid gekookt. Eerst soep, dan meestal kip of rollade, en als toetje maakte mijn moeder de prachtigste creaties met jelly pudding (wij noemden het bibberpudding), in een vorm, met lange vingers en vruchtjes die je er zo mooi doorheen kon zien. Of saroma met vruchtjes en slagroom (wie mocht de komt uitlikken?). Op je verjaardag mocht je natuurlijk kiezen, ik koos dan meestal voor bami.