Hoe komt het dat een persoon wel/niet van een bepaalde muziekstijl houd?

Je smaak voor muziek ontwikkel je vanaf je jeugd, met als hoogtepunt je puberjaren. Wat je in je vroege jeugd hoorde, blijft altijd aangenaam klinken (ook als het helemaal je stijl niet is) en wat je in je puberteit ontdekt, blijft altijd de lekkerste (soort) muziek.

Je gevoel voor muziek begint met eenvoudige, meestal vijftonige melodietjes met simpele makkelijk te onthouden textjes of juist onzinteksten (kinderliedjes), en een eenvoudig ritme (meestal een strakke drie- of vierkwartsmaat). Zoals je begint te eten met pap en zoetemelk.

Als het goed is (dat is het helaas niet altijd, sommige mensen blijven altijd bij de 3/4-4/4-maat en eenvoudige teksten hangen, zoals ook sommige mensen hun hele leven patat en frikandel het lekkerste eten zullen blijven vinden) komt daar steeds een beetje bij. Nieuwe ritmes, nieuwe klanken, verdieping in de teksten (of overschakeling naar andere talen), andere instrumenten etc.

Popmuziek heeft een zekere mate van ontwikkeling, maar niet extreem ; niveau pasta en pizza, om de vergelijking met eten door te trekken. Dingen die niet bijzonder zijn, maar wel je hele leven lekker ; de 'gouwe ouwe' van elke generatie.

Speelden je ouders veel jazz, klassiek of iets ingewikkeldere rockmuziek, chansons of country, dan zul je daar al jong een 'oor' voor ontwikkelen. Al zin er maar weinig kinderen die in hun puberteit al een voorkeur voor klassieke muziek ontwikkelen ; dat zijn eigenlijk alleen de meest muzikalen onder hen, die vaak ook zelf een instrument bespelen. Ook andere invloeden (vrienden) in je puberteit hebben grote invloed op je smaakontwikkeling.

Daarnaast is muziek echter ook een soort wiskunde, hoe gek het ook klinkt, en moeten je hersens ook bepaalde ritmes en intervallen 'aankunnen'. Dat kun je deels ontwikkelen, maar moet je ook gegeven zijn. Sommige dingen zullen altijd ver boven je pet blijven (experimentele symfonieen), andere altijd zo ver daar beneden dat de muziek eerder pijn doet dan opwekt (dreunende eentonige house-ritmes).

Wat je mooi vind is dus een combinatie van wat je als kind hebt geleerd, als puber hebt ontdekt, en wat je hersenen aankunnen. De relatie met algemene intelligentie is niet 1:1, maar WEL aanwezig ; mensen met een hogere intelligentie houden in de regel ook van 'gecompliceerdere' muziek.