Waarom voelen veel mensen als ze een film kijken zich meer aangetrokken tot de ''slechte'' personages?

Herken ik eigenlijk niet. Juist de goede hebben mijn sympathie. Tenzij de slechteriken het slechte doen om goed te kunnen doen. Dan is het anders.

De jeugd hier in huis onderschrijft jouw mening, grappig genoeg. Dus hebben we hier nu een kleine discussie over het waarom.

Waarom dan, om jouw vraag te bantwoorden. Misschien om het moedige dat die slechte gasten durven? Het tegen het standaardgedrag ingaan?
Het is wel zo dat als er alleen maar goeien zijn, de films minder interessant zijn.

Omdat die in de regel veel interessanter zijn, zowel voor de acteur om te spelen als voor de toeschouwer om naar te kijken. JUIST omdat het om gedrag gaat dat we zelf normaliter onderdrukken. Ze spreken tot de verbeelding, en dan met name het verboden stukje daarvan.

En voor sommige leeftijdscategorieën zal een stukje 'stoer doen' ook nog wel meespelen. Je gaat natuurlijk niet een poster van een of ander softe politiek correcte dweil aan je muur hangen !

Als het goed is, is goed zijn en goed doen de norm, en letten we voornamelijk op dat wat er van afwijkt. Daar kunnen we tenminste ook een makkelijk oordeel over hebben, en lekker over fantaseren. Zolang het daarbij blijft, zijn dergelijke verhalen juist een goede uitlaatklep. Goed zijn we - wederom als het goed is - in het dagelijks leven al.

Veel factoren spelen hier in mee, leeftijd bijvoorbeeld. Maar ook het geslacht. Zo zijn jongens van 12 tot 15 erg gevoelig om het kwaad geweldig interessant te vinden. Politieke extremistische groepen maken hier veel misbruik van. Deze groep vind de slechterik dan ook het leukst.

Politiek incorrect zijn is wat de mens trekt, ook volwassenen. Als ze nu in ons land zouden zeggen we heffen voor 1 week alle wetgeving op, dan was het binnen 24 uur een totale anarchie. Maar het wet houd mensen tegen. In je fantasie en op film kan je het wel doen.

Een ander punt is dat mij al eens is opgevallen dat de karakters van de slechte of kwade personages vaak verzorgder zijn dan doe "goeden en lieven". Bijvoorbeeld Darth Vader waar heel veel tijd en aandacht in is gestoken om dat karakter te maken. Alles is eng en sinister aan dat personage. Zijn uiterlijk, stem, manier van spreken en zijn doen en laten. Er is heel veel tijd in Darth Vader gestoken, veel meer dan Luke Skywalker en veel meer dan Anakin Skywalker die notabene feitelijk Darth Vader is.

Daarbuiten hebben de slechte personages vaak toch nog iets goeds in hun zitten dat aantrekkelijk werkt en nieuwsgierig maakt. Zo keert Darth Vader zich uiteindelijk tegen de keizer.

Ook worden de slechten vaak in zekere zin lachwekkend gemaakt wat je heel goed kan zien de gestapo officier Herr Flick uit de serie Allo Allo. Alle gestapo medewerkers die in de serie voorkomen hebben een niet-ontspiegelde bril en lopen mank aan hetzelfde been, verwijzend naar de oprichter en leider van de echte gestapo die werkelijk zo'n bril droeg en mank liep. De gestapo liep ook werkelijk in zulke "Herr Flick" kleding rond. Het gestapo uniform was gedeeltelijk ook de basis van het uiterlijk van Darth Vader.

Ga je naar serieuze en semi-documentaire speelfilms zie helemaal geen verheerlijking of voorkeur van de slechte personages. Waarschijnlijk omdat deze te echt zijn en in veel gevallen daadwerkelijk hebben bestaan zoals de nazi kampbeulen uit Escape From Sobibor. Maar ook de Rode Khmer beulen uit de film The Killing Fields. De Japanse bewakers uit de film Bridge on the River Kwai kunnen ook op weinig sympathie rekenen. En dat terwijl dit wel de ultieme slechterikken zijn.

Het leuk en aantrekkelijk vinden van de slechte personages hangt dus ook sterk van het soort film af. De fantasie Lord Darth Vader is een schatje vergeleken de echte Jozef Mengele, kampbeul/arts van concentratiekamp Auswitsch. De "bad guy" moet dus nep zijn.

Ik denk dat de villains veel interessanter zijn om naar te kijken. Goed zijn en goede dingen doen heeft vaak een beetje een saai karakter. We weten ook allemaal wat wel en niet goed is, de meesten dan. Maar om die slechte kant te ervaren, daar staat in de samenleving een taboo op, wat het meteen aantrekkelijker maakt.
Ik persoonlijk hou meer van films waarin goed en kwaad niet zo zwart-wit worden neergezet, want net als in het echte leven gebeuren er slechte dingen vanuit goede bedoelingen en vice versa.