Zijn honden ongelukkig in het asiel?

Of ze er ongelukkig zijn hangt af van het asiel. Ik kan me voorstellen dat grote asiels die weinig medewerkers hebben minder persoonlijke aandacht hebben per hond die er zit. Kleinere asiels zullen daar wat meer tijd voor hebben.

Wat vaststaat is dat een asiel geen ideale leefomgeving is voor een hond, dus in zekere zin zijn de beestjes daar best zielig. Wel moet je daarbij in je hoofd houden dat de situatie waarin ze zaten waarschijnlijk slechter was, dus dat het voor de hond zelf alleen maar opwaarts kan gaan.

denk het niet ze krijgen wel aandacht maar bij een eigen baasje krijgen ze waarschijnlijk meer aandacht

Er is een kans dat en deel ongelukkig is omdat ze te wijnig ruimte krijgen. Want en hond voelt dat de ruimte niet erg aantrekelijk is voor hem en dat merk je aan het gedrag.

Een hond is een roedeldier en is daarom het best op zijn/haar plek in een vaste groep waaraan hij zich kan hechten en waar alle hierarchische verhoudingen duidelijk zijn. Hij is weliswaar onder soortgenoten maar de vele wisselingen zullen hem enigszins onzeker of, zo je wilt, ongelukkig maken. De status quo is onduidelijk. Wel moet worden gezegd dat het 'ongelukkig' zijn bij een hond anders is dan bij mensen. Ons ongeluk wordt vaak gevoed door zelfmedelijden wat volgens mij ontbreekt bij honden. Evolutionair gezien is dat ook verrekte onhandig, zelfmedelijden. "ik kan niet mee op jacht want ik ben zielig..."

Ik denk dat een hond niet echt "weet" of 'ie gelukkig is. Maar als hij het niet is merk je dat natuurlijk aan zijn gezondheid en gedrag, en dat wil je natuurlijk niet. Het is inderdaad zo dat honden graag in groepen leven, en als hij een goede, vaste groep heeft in het asiel waar hij zich thuis voelt, dan zal hij wel "gelukkig" zijn.
Daarbij ligt het natuurlijk aan de natuur van hond zelf. Past de hond zich makkelijk aan (wat wel handig is in een asiel) dan zal hij waarschijnlijk gelukkiger zijn dan een hond die erg verlegen en niet zo assertief is.
Net als bij mensen eigenlijk. Als je 100 mensen zomaar in een hotel zet, dan kun je ook niet zomaar zeggen dat ze allemaal gelukkig of ongelukkig zijn. Het ligt gewoon aan de persoon.
Wat goed dat je een hond uit het asiel gaat nemen! Veel succes ermee!!

Mijn lieve, rustige rotweiler asielhond lag lekker te slapen toen een vriendin een videoband draaide die in haar (de hond) asiel was opgenomen. Ze sprong op, rende naar de keuken en begon daar te bibberen en piepen.
Zij was dus "ongelukkig"/angstig.
Terwijl mijn kleine vuilnisbakkie vrolijk meegaat als we langs/binnengaan.

Ja, ik denk van wel, met als belangrijkste reden, dat het voor geen enkel dier goed/gezond om in een kooi te zitten.

En bovenstaande staat los van het feit, dat de verzorgers in een asiel prachtig werk doen en het voor een dier een verademing kan zijn om in een asiel te zijn, als de plek waar hij vandaan kwam vreselijk was.

een hond leeft op het moment, en denkt niet in termen van ongelukkig of gelukkig.

voor een hond is het van belang dat het hond mag zijn, in al zijn aspecten. het wil dus bij een roedel (gezin) horen, op tijd kunnen ravotten, snuffelen, plassen, poepen, rust op kunnen zoeken, een eigen plekje waar het zich kan terug trekken.

honden in het asiel hebben vaak een acthergrond. ze zijn bang, onzeker, minder goed gesocialiseerd, etc.

voor veel honden is een asiel dus echt geen perfecte plek, maar puur een noodoplossing en een opstapje naar een ander en beter leven.

veel honden zijn niet op hun gemak in een asiel, ze komen niet tot hun recht, kunnen niet de hond zijn die ze willen zijn en kunnen zich niet voldoende of verder ontwikkelen zodat hun 'probleem' opgelost wordt.

voor een hond die onzeker is is het te lawaaierig, te druk, te angstig, en deze zal in een hoekje gaan zitten en zich terug trekken.
dit zegt niets over de hond zelf, maar over de samenloop van omstandigheden.

met de juiste hulp en inzicht is er van elke hond (wat het probleem dan ook mag zijn) een leuke huishond te 'maken'. ze hebben enkel wat hulp nodig en een kans om dit te laten zien.

mijn raakt het ook emotioneel om de dieren te zien daar, maar ondanks dat mag dit niet de reden zijn voor aanschaf, dan wel keuze voor een bepaald dier.
met medelij kan je een hond namelijk niet helpen, het gaat verder dan aandacht, een eigen mandje en een wandeling. een hond moet zich leren aanpassen, en dat gaat helaas niet met medelij.

je mag het dus zielig vinden, en een hond uit een asiel is een goede keuze, maar je mag niet handelen naar de hond zelf uit medelij. ze pikken het feilloos op puur door je houding, en zien het als zwakte terwijl ze juist steun nodig hebben van iemand die zeker in zijn schoenen staat.

maar dit is bij elke hond zo :)

Het is prachtig dat er asielen bestaan, maar het is en blijft een tijdelijke noodoplossing.

Ik vond toevallig een website over hondenopvang. Daar staat info over een hond die daar helemaal weg kwijnt.
Hij is heel ongelukkig volgens hen. Ze schreven verder: natuurlijk zijn er veel honden ongelukkig maar die kunnen zichzelf nog redelijk staande houden, maar Siro is zo triest. Hij zit al maandenlang in het asiel en wordt met de dag stiller.

Dus mijn antwoord is: hoe goed ze ook verzorgd worden, de meeste honden zijn ongelukkig in het asiel. Een hond voelt meer aan dan je denkt.

Honden leven in het hier en nu. Ze nemen het leven dus zoals het komt. Oude honden zullen iets meer moeite hebben met aanpassen, maar dat is voornamelijk omdat een hond een gewoontedier is en oude honden geestelijk minder flexibel zijn.

Een hond denkt niet na over geluk en ongelukkig zijn. Maar honden hebben wel energie die ze kwijt moeten. Als daar in het asiel genoeg kansen zijn om de energie te verbruiken, zullen honden niet depressief worden, of gestrest, blafferig of vernielzuchtig.
Honden willen graag in een roedel vertoeven. Door honden in aparte kooien te huisvesten, zal een gedeelte van hun aard tekort worden gedaan. Geen wonder dus dat honden in asiels altijd tegen de tralies aan springen als er mensen langskomen. Dat geeft een brok frustratie. Het zou dus veel beter zijn, honden die elkaar verdragen een roedel te laten vormen in één kooi, die dan ook een veel groter formaat moet hebben.

Er is echter een probleem met honden die in het asiel terecht komen. In veel gevallen zijn ze afgestaan omdat ze een of ander probleem opleveren. Het zijn dan honden die niet stabiel zijn. Honden zullen dan ook minder makkelijk bij elkaar gezet kunnen worden, omdat een instabiele hond zorgt voor een instabiele roedel. Maar in een asiel wordt ook veel gedaan aan resocialisering en rehabilitatie. Vaak is dat snel geregeld als de fout bij de vorige eigenaar zat en niet zozeer in de hond. Een stabiele hond moet vervolgens een maatje krijgen, of twee,of drie, zodat aan de roedelbehoefte tegemoet gekomen wordt.

Ik geloof dat er net zoveel honden bij baasjes zitten die niet weten wat een hond nodig heeft om echt hond te kunnen zijn. Wordt dus niet emotioneel als je al die hondenkopjes in het asiel smachtend ziet kijken, want als je begint met medelijden help je de hond niet aan een beter leven. Haal de hond op die je aanspreekt en weet dat dit de eerste dag in dit hondenleven is van een gelukkige tijd die komen gaat. Kijk niet in gedachten met de hond achterom.Maar weet wel, dat je dan ook weet waar je mee begint: Met een hond die andere dingen nodig heeft dan een mensenkind.

Ik heb als vrijwilligster in het dierenasiel gewerkt en ik vond dat de honden het -in vergelijking met de katten- er minder goed hadden. De katten zitten met elkaar in een grote ruimte waar een buitenruimte op aan gesloten is. Ze kunnen dus naar buiten wanneer ze willen. Honden zitten (terwijl het veel meer groepsdieren zijn) in aparte hokken, naast elkaar, zodat ze elkaar niet eens kunnen zien. Misschien doet men dat wel expres omdat je anders oorverdovend hondengeblaf hebt, heel de dag, hoor.
Maar ik vond het er nogal naar uitzien. Het komt niet tegemoet aan de natuurlijke behoeftes van de honden.
Verder worden ze maar 2 keer per dag uitgelaten en dat zijn natuurlijk geen lange wandelingen.
Verder heb ik vaak op tv gezien dat er honden zijn die depressief raken van in een asiel zitten. Ze hebben natuurlijk ook aandacht nodig en beweging.
Nee, het geen ideale situatie.
Ik denk wel dat je kunt zeggen dat honden (en katten) ongelukkiger zijn in het asiel dan bij een baasje thuis.

Jazeker. En dat geldt voor zowat alle dieren (incl. mensen) die je in een klein hok(je) zet. Hoe groter het dier, hoe ongelukkiger als die in een klein hok moet zitten. Een mier zal niet veel hersens hebben en dan ook niet erg ongelukkig worden als ie in een terrarium wordt gezet.

De hond is van nature een roedeldier en leeft in een groep, in eenzaamheid zal een hond erg ongelukkig worden. Dus in een asiel zal een hond niet ongelukkig worden...

natuurlijk ik heb zelf een kat uit het asiel zo lief raskatten zijn soms wat 'aroganter'

In de meeste asielen niet. Er wordt meestal goed voor ze gezorgt. Natuurlijk hebben ze het fijner bij een baasje die lekker met ze knuffelt en speelt, maar de meeste hebben het niet slecht.

honden zullen daar wel gelukkig zijn ook omdat ze samen zijn met andere honden.
maar ik denk toch dat ze het leuker vinden als ze een eigen baasje hebben die met een speelt enzo.

Ja, vast wel, want honden vinden het prettig om een baasje te hebben, iemand waar ze vertrouwd mee kunnen zijn. En dat is in het asiel niet zo. En daarbij is het eten in het asiel ook niet altijd geweldig...

De hond die kwispelt is gelukkig!

Een hond met de Staart tussen zijn benen is bang!

En zoals ook bij mensen verschilt elke hond in zijn emotie.