Houden jullie ervan om jullie grenzen te verleggen? en waarom dan wel/niet?

Ik probeer altijd het maximale uit mezelf te halen en dan niet alleen met sporten. Ik ga dan net wat langer door dan wat ik van plan was, misschien om mezelf te bewijzen.

Ik probeer altijd ietsie meer te geven. Mijn grenzen zijn ten opzichte van een paar jaar terug enorm veel lager komen te liggen, maar ik blijf me inzetten om steeds iets verder te komen. En het geeft net zoveel voldoening bij lage grenzen als bij hoge grenzen.

Yep, altijd proberen of ik net iets sneller kan, of net iets langer kan volhouden. Toen ik begon met hardlopen bijvoorbeeld, toen moest ik proberen om bij de Coopertest de 3 km vol te maken. Op het werk is een trappetje van vier treden - ik ben nog moed aan het verzamelen om daar met één sprong omhoog te springen, dus alle treden over te slaan.

Ook op het werk, bij een hogere trap met brede treden: met twee treden tegelijk de trap bestormen is makkelijk; daarna moest ik proberen met twee treden tegelijk de trap *af* te stormen. Dat is gelukt.

Met roeien probeer ik net iets sneller te zijn, of net iets verder te komen. Of bijvoorbeeld mijn techniek te verbeteren om de boot net iets lekkerder te laten lopen.

Buitenzwemmen in natuurwater: door mijn grenzen te verleggen, kan dat nu van eind april tot eind oktober. De meeste mensen vinden dat veel te koud, maar dat valt in de praktijk heel erg mee.

Enzovoort, enzovoort.

Ja, natuurlijk probeer ik mijn grenzen te verleggen. Eén van mijn doelen met sport is vooruitgaan, beter worden, mijn talenten gebruiken. En een ander doel is dat ik een hoge pijngrens wil maken. En als ik dan door zo'n pijn heen moet denk ik: De rust is altijd langer en dan voel je je voldaan. Ik kan niet tegen mensen die snel stoppen omdat ze 'niet meer kunnen'.

Ja, heerlijk. Het is een fantastisch gevoel om op wilskracht door te gaan en daardoor een goede prestatie neer te zetten.

Laat mij maar lekker buffelen, je wordt er niet alleen physiek maar ook mentaal een stuk sterker van!