Het Goddelijke huilt en lacht mee in al Zijn, of Haar, kwetsbaarheid. Klopt dat?

Nee dat klopt echt niet.
Het Goddelijke heeft geen humor.

Het spijt me, ik hen mijn best gedaan maar kon me nog niet eens door het halve stuk heenworstelen...werkelijk niet één enkele zin heeft een echte betekenis (voor me) zonder een gedegen voorkennis van een verschijnsel/geloof/lifestyle of wat dies meer zij waar ik me zelfs maar in zou wíllen verdiepen.
Het uiteindelijke antwoord op de zonder die context vrijwel onbegrijpelijke vraag moet ik dan ook schuldig blijven, of het moet zijn : als de vraag klopt, klopt het antwoord misschien ook. Voor mij klopt de vraag niet, omdat ik niks heb met god of goddelijk.
Net zomin als men de vraag kan beantwoorden of gratzen altijd fnarken streuven of juist niet omdat ze sneller proegen drelen.
Sorry....

Het bestaan van een 'het Goddelijke' kan nooit bewezen worden, noch ontkent. Dus is het eigenlijk volledig aan jezelf om te bepalen wat je ervan ervaart.

Er was eens een vrouwelijke leeuwentemmer in een circus.De felste leeuwen had zij volmaakt in bedwang.Als ze hen iets opdroeg,gehoorzaamden ze.Haar grootste prestatie was om de felste leeuw bij haar te laten komen.Iedereen hield de adem in.De leeuwentemster legde een klontje suiker op haar tong en de leeuw at het uit haar mond.Iedereen was buiten zinnen.Ze klapten en staken hun bewondering niet onder stoelen of banken.
Moela Nasroedin was daar ook.Iedereen klapte in de handen maar hij bracht geen hand op elkaar.
Hij zei:"Dat betekent niets! Iedereen kan dat!"
De leeuwentemster keek hem minachtend aan en zei:"Kun jij dat ook?"
Hij zei:"Natuurlijk.Als de leeuw het kan,kan iedereen het...."

Uit het zen-boeddhisme verzameld door Ma Yoga Gautami