Ouders & Kinderen

Ik ga met niemand om buiten school/werk. Ben nog nooit uitgeweest(ben nu 19 jaar). Voel me hier onzeker over en momenteel ben ik op het werk ook verliefd op een meisje, die ook al is kenbaar heeft gemaakt mij meer dan leuk te vinden.

Echter door dit geval dat ik wat onzeker ben duurt dit nu al maanden(8) de laatste tijd gaat het wat losser bij mij richting haar toe zeg maar en zij laat ook nog wel zien dat ze mij meer dan leuk vind.

Echter het eerstgenoemde zit me echt in de weg hierin. Twijfel vaak aan mezelf en zo gauw ze met een andere jongen praat op het werk voel ik me al gauw kut.. Van ze kan veel beter vinden dan mij..

Welke ruzie's moet je echt scheiden van ze?

Gaat om kinderen van 10 plus

Mijn vriend en ik zijn een jaar samen. Het gaat al maanden niet meer heel goed. Nu heeft hij me een tijdje geleden dat hij op vakantie wil. Maar wel alleen. Hij is de beste vriend van mijn broer en nu wil hij met mijn broer en nog een vriend mee naar Saint-Tropez. Ik was al maanden tegen hem bezig dat ik ook heel graag naar Saint-Tropez zou gaan. Dus nu weet ik niet goed wat ik moet doen. Het kwetst me dat hij weet dat ik heel graag wil gaan en dat hij alleen met zijn vrienden wil gaan en mij er niet bij wil. Dus ik wou eens de meningen van andere mensen hierover omdat ik dus obsessief ben in onze relatie en ik weet niet of het probleem weer bij mezelf ligt. Want ik heb ook de verhalen van vorig jaar gehoord toen ze er ook op vakantie waren en toen waren ze elke dag zat, en meisjes versieren enzo... Dus daarom dat ik echt bang heb en niet weet wat ik moet doen als hij echt wil gaan.
Alvast bedankt voor de reactie's. Zowel positieve als negatieve zijn welkom!

Toegevoegd na 1 dag:
even wat extra uitleg: hij heeft me wel gezegd dat hij nadien ook met mij nog naar Saint-Tropez wil omdat ik er ook graag heen wil ; ) En dat hij gaat omdat hij ook wat vrijheid wil en bij zijn vrienden wil zijn en niet om meiden te versieren.

Ik ben 45 jaar en tot over mn oren verliefd op een jongen van 20. Hij heeft zelf een vriendin maar wil het contact met mij beslist niet opgeven. Er is geen lichamelijk contact, maar als het éven kan is hij bij me. Ik ben dan zo ontzettend gelukkig, maar als hij weer weg is, slaat de wanhoop weer toe omdat ik weet dat het nooit iets zal worden tussen ons. Straks wordt ie ouder en dan gaat hij trouwen of wat dan ook en dan is het voor mij afgelopen. Dat doet ongelooflijk veel pijn. Hij wil echt dat niemand het weet, het moet allemaal in het geniep gebeuren.
Zijn vriendin is er al 2x achtergekomen en heeft het uitgemaakt. TOch kwam ze steeds weer bij hem terug en nu is het dus al de 3e keer, ze weet het niet, maar vertrouwt hem nooit meer en controleert hem doorlopend.
Daar baalt hij echt van en hij heeft de relatie met haar op een wat lager pitje gezet.

Ik ben getrouwd geweest en zorg fulltime voor mn kinderen. Ik wist eigenlijk altijd al dat ik mannen leuker vond, maar heb dat altijd weggestopt, totdat mn scheiding erdoor was, toen durfde ik er meer mee te gaan doen.
Ik ben nooit uitgeweest op verliefdheid op zo'n jonge jongen, maar het gebeurde gewoon en ik kon er niks aan doen.

Hoe moet ik verder ? Ik krijg echt steeds meer het gevoel dat ik er geen zin meer in heb, in dit leven. De gedachte zonder hem verder te moeten, maakt me echt ziek en ik kan en doe eigenlijk al weken niks meer aan mn huishouden etc. Ik zit alleen te huilen en lig maar in bed.