ik heb littekens op mijn arm en nu denkt iedereen dat ik me snijd, wat moet ik doen?

Dit berichtje open laten staan op een computer die jullie gezamenlijk gebruiken thuis.

Gewoon eerlijk zijn en eerst maar eens een gesprek aan gaan met je moeder. Je moeder zal niet zomaar denken dat jij je snijd.

Bedenk allereerst dat het alleen maar heel erg fijn is dat er mensen zijn die zich om je bekommeren.

Maar aangezien het niet zo is, zou ik vanavond aan tafel bijvoorbeeld beginnen te vertel wat er met de hond gebeurde.
(VERTEL DE WAARHEID)

Leg duidelijk uit dat de krassen op je arm daardoor komen en dat ze zich geen zorgen hoeven te maken.

Mocht je inzien dat je ouders dit niet zomaar denken zou ik ook heirover een gesprek aangaan. Het zal jullie beiden opluchten om elkaar te gaan leren vertrouwen

Eigenlijk moet jij iedereen lekker laten denken wat ze willen en als je toch wil vertellen waar ze vandaan komen geef dan een eerlijke en goede verklaring.
Maar trek je vooral niet teveel aan van wat andere mensen denken of vinden want er is altijd wel wat.

Geef ze gelijk. Bewijzen kun je het toch niet.
Als ze willen denken dat je je snijdt moeten ze dat zelf weten. Na twee weken (en na twee maanden) laat je ze nog eens tellen. Waarschijnlijk komen ze niet verder dan 3, en dan heb jij alsnog je gelijk.

Veel mensen automutileren uit geestelijke nood.
Je ouders zijn daar dus blijkbaar bang voor.
Het snijden is een symptoom daarvan maar niet de oorzaak.

Dus zijn je ouders bezorgd dat je in geestelijke nood verkeert.

Wat je kunt doen is je moeder mee naar de dokter te nemen en de arts vast laten stellen hoe de wonden ontstaan zijn.
Een arts zie ogenblikkelijk of een wond door een scherp voorwerp opzettelijk is toegebracht of dat het een ongevalsletsel is.

Nadat het je moeder duidelijk is distribueert zij wel dat je niet snijdt.

Zo dooft het verzinsel wel uit.

Stellen dat je je wel snijdt of volslagen negeren is in mijn ogen geen goede oplossing.

Mensen die deken dat je je snijdt zullen (oprecht) bezorgd zijn.

met oprechte gevoelens moet je zorgvuldig omgaan, er is al onverschilligheid genoeg in de wereld!!

Het is niet de makkelijkste weg maar de mening van mensen die voor jou belangrijk zijn zou ik niet laten vertekenen.

Natuurlijk zijn er ook mensen die kicken op de "sneden"

van hen hoef je je niets aan te trekken.
Maar als ouders zich machteloos voelen omdat ze denken dat je jezelf beschadigt, dat moet ontzenuwd worden, veer ouders die zich machteloos voelen tegenover (vermeend0 gedrag van hun kinderen sluiten zich af en gaan onverschillige worden uit zelfbescherming.

Daar zit jij volgens mij niet op te wachten.....

Een goede band met je ouders heeft een nauwelijks te overschatten waarde!!

Wanneer de wonden van de hond komen, dan is dat eenvoudig te bewijzen.

Ik neem aan dat de nagels, of de tanden de oorzaak zijn. In dat geval moet de stand van die nagels of tanden precies in het patroon van de wonden passen.

Dat kun je laten zien en daarmee lever je het bewijs van de oorzaak achter de wondjes.

Ik denk ook meteen aan litteken crème. Het duurt wel lang voordat je resultaat ziet, maar het werkt uiteindelijk wel.
Slakkengel wat je volgens mij bij de tuinen kan krijgen schijnt heel goed te helpen.
De zon is een heel goed natuurlijk middel.

Dat is wat ik weet :)

De beste optie is altijd om eerlijk met iemand te praten die je ervan verdenkt dat je zou snijden.
Ik heb precies hetzelfde probleem gehad een tijdje terug dus ik weet precies wat je bedoelt >v<|| het is heel irritant maar het beste kan je er gewoon niet aan denken en als iemand er naar vraagt gewoon vertellen wat er aan de hand is.