Ik heb denk ik zo ongeveer de allerdroogste voeten ter wereld- en loop ook nog eens jaarrond zonder sokken, wat voor de uitdroging van de huid wellicht niet verstandig is, maar oh, het is zo lekker.
Het grappige is eigenlijk, dat ALLES helpt. MAAR : Het helpt alleen als je het ook zeer consequent, regelmatig en altijd gebruikt. Persoonlijk heb ik de neiging de voetverzorging te laten versloffen als ik geen pijn (meer) heb, en weer begin als ik nauwelijks meer kan lopen van de kloven in mijn hielen.
Twintig jaar droge voeten en een klein fortuin aan 'wondermiddeltjes' (die geen van allen doen wat ze beloven, maar wel een tientje in de week kosten) later, moet ik concluderen dat er eigenlijk maar één ding is dat ECHT werkt : een dikke laag (' smeer-dik' , als pindakaas op een boterham) uierzalf / melkfett (, en die langzaam laten intrekken.
Ik merkte dat voor het eerst op een camping, in een vakantie waarin we veel liepen en ik dus meer kloven dan tenen had, en nauwelijks een stap kon zetten. Maarja, als je moet dan moet je, en het was zo'n 500 meter door het natte gras. Toen merkte ik, dat als mijn voeten helemaal verzadigd waren (na twee keer heen en weer lopen ofzo), de pijn (en de droogte, en de jeuk) weg was. Omdat water wat lastig smeert en er niet altijd nat gras voor handen is, heb ik toen de enige zalf die ik bij me had gebruikt (uierzalf) en wonder boven wonder, na een goed half uurtje met die dik volgesmeerde voeten in mijn crocs (die krijg je tenminste weer schoon) was de pijn weg.
Sindsdien verwijder ik eens in de week tot maand trouw mijn eelt (zou dat vaker moeten doen, maar ik kan niet zo goed bij mijn voeten :lol:) en smeer ze elke avond en elke ochtend in met uierzalf. (De vette ; niet de creme). 's Morgens een dun laagje, vroeg in de avond een hele dikke. (En geen sokken erover; dan werkt het niet. Gewoon nog steeds in m'n crocs). Zolang ik dat doe, heb ik heerlijk zachte, redelijk eeltvrije en in elk geval volledig pijnvrije, niet meer droge voeten.Zodra ik echter weer een paar dagen verslof, hangen de schilfers er in no time weer bij.
Voeden, voeden, voeden dus. Smeren, smeren, smeren. Het gaat nooit over (wordt eerder alleen nog erger bij het ouder worden), en kan - op de bijbehorende hielkloven na- ook geen kwaad. Voeten insmeren moet zoiets worden als tandenpoetsen. Alleen dan hou je het onder controle. En waarmee je smeert maakt dus niks uit ; als het je huid maar vochtig/soepel houdt. Hoe goedkoper, hoe liever dus.