Janneke (32) is telefoniste bij een internationaal bedrijf en heeft 2 oudere broers Tom (38) en Rob (41). 2 jaar geleden zat ik midden in een scheiding en had ik wat schulden opgebouwd door advocaatkosten en het moeten verkopen van ons huis.
In een wanhopig moment leende ik 15.000 euro van mijn vader om me door deze moeilijke tijd heen te helpen. Hij was meer dan bereid me te helpen en verstrekte het geld zonder aarzelen. Mijn vader was een liefdevolle en gulle man, en ik was zo dankbaar voor zijn hulp.
Broers weten niets van dat geld
Mijn broers hebben beiden een goede baan bij een grote verzekeringsmaatschappij. Ze hebben hun huwelijk nog en ook kinderen. Ik ben een beetje het zwarte schaap van de familie. Ik werkte maar 16 uur per week, gescheiden en geen kinderen. Tijdens het ziekbed van onze vader het afgelopen jaar heb ik hem bijna dagelijks verzorgd met schoonmaken, eten koken en gezelschap houden. We hadden een goede band. Toen mijn vader mij 2 jaar geleden geld had geleend kon ik herstellen van mijn vechtscheiding en een beter betaalde baan zoeken. We hadden alleen niets op papier gezet hoe en wanneer ik de lening van 15.000 euro zou terugbetalen. Mijn vader heeft het mij contant gegeven, zonder dat er verder iemand bij was. Hij zei dat het wel goed zou komen wanneer ik mijn leven beter op de rit zou hebben, het had geen haast.
Erfenis
3 maanden geleden overleed mijn vader na een lang ziekbed aan kanker. Hoewel ik er kapot van was, ben ik blij dat hij me met geld heeft kunnen helpen in mijn tijd van nood. Toen het op de erfenis aankwam, wist ik dat mij zo’n 40.000 euro was beloofd.
Mijn vader had een erfenis nagelaten van 120.000 euro, en ik wist dat de 15.000 euro die ik van hem geleend had, verrekend had moeten worden met die erfenis. Hoewel het nergens op papier stond en ik geen bewijs had van de lening, besloot ik mijn 2 broers niets te zeggen. Zij hebben hun leven perfect op orde en ik niet. Ik was blij dat ik mijn vader had kunnen helpen in zijn tijd van nood, en hij mij. Zo dacht ik het voor mezelf goed te praten.
Schuldgevoel over het geld
Achteraf had ik eerlijk tegen hen moeten zijn. Ik schaamde me te veel voor mijn fouten en was te bang voor hun oordeel. Hoe hard ik ook probeerde, het schuldgevoel blijft altijd in mijn achterhoofd hangen. Ik weet dat het te laat was om het goed te maken. Ik kan mijn vader nooit meer om vergeving vragen. Het enige wat ik kan doen is zijn nagedachtenis eren door integer te leven en het beste uit mijn erfenis te halen. Ik ben het hem verschuldigd het juiste te doen; het is de enige manier waarop ik vrede heb met mijn schuldgevoel. Denk je dat ik het alsnog moet bekennen?
*naam en foto zijn gefingeerd
Heb jij ook een geheim waar je niemand over durft te vertellen, en wil je dat opbiechten? Mail dan naar onze redactie en wij delen je verhaal (anoniem).