Ik verwijs ook naar mijn vorige antwoorden. Het gaat erom wat er netto, na alle kosten , baten, teruggaven en verrekeningen onder de streep over blijft.
Stel een man verdient 5000 euro. ( even een gemakkelijk voorbeeld, een grove schets) en hij heeft een hypotheek van 3000 rente in de maand.Dan houd hij (afgezien van energiekosten etc etc) maar 2000 over om te verdelen. Echter hij krijgt belasting terug aan het einde van het jaar, als hij die niet gelijk verrekent met de fiscus. Als hij 50 van die hypotheekaftrek als teruggave ontvangt, dan heeft hij 1500 "extra inkomen" .
Zijn echte draagkracht is dus niet 2000 maar 3500 euro. En die telt voor de verdeling.
Je snapt dat dit niet een exact voorbeeld is, maar het is wel een weergave van het principe.
Toegevoegd na 3 minuten:
Naschrift: uitgangspunt is niet wat de ontvangende partner nodig heeft, maar wat de ex partner gewend was. Kortom alles moet eerlijk verdeeld worden naar draagkracht. Daarbij mag de ene partner de ander niet benadelen door onrealistische of expres duur gemaakte kosten te gaan opvoeren. je partner mag niet in een penthouse van 4000 euro per maand gaan wonen en dan roepen dat er niets over is. Dat mag je zelf ook niet doen en dan roepen dat hij meer moet betalen.