Je kunt met het munitieformaat en de veroorzaakte terugslag dergelijke munitie NIET uit handvuurwapens afschieten, je polsen en sleutelbeen zou die terugslag niet verdragen, de helft van de energie wordt immers in de tegengestelde richting afgegeven, al of niet gedempt.
Met een .50 (1.26CM) op een statief zou het misschien wel mogelijk zijn, veel schoten zouden dan op exact hetzelfde punt nodig zijn om de dikke metaal pantserlaag te doordringen.
Verarmd Uranium is weliswaar nauwelijks radioactief, omdat haast alle U235 (de actiefste isotoop) verwijderd is (vandaar de naam verarmd uranium) maar dat maakt de dichtheid eerder nog wat groter dan "normaal" uranium (wat iets van 0.76% U235 bevat die vrijwel volledig de radioactieve emissie veroorzaakt)
Het is onder bepaalde omstandigheden ook brandbaar , net als andere onedele metalen.(hoge druk, hoge temperatuur, verpulvering in aanwezigheid van zuurstof) De dampen na het schieten zullen dan ook zeker uraanoxiden bevatten die in spijsverteringkanaal en longen veel trammelant veroorzaken omdat het zowel chemisch als radioactief een zeer giftige stof is.
Ook na de oorlog een zeer nare , gevaarlijke erfenis.
Net als met landmijnen moet je deze middelen niet eens willen gebruiken, ook niet in oorlogsituaties.