Zou je jezelf herkennen op straat?

Ik heb het lang geleden een keer meegemaakt, dat ik een evenbeeld van mijzelf naar mij toe zag komen. Ik vond het een uiterst bijzondere ervaring, en ik heb dat sindsdien nooit meer opnieuw zo meegemaakt. Het was ergens eind jaren zestig op een perron in het station Brussel Zuid. Het bijzondere van het beeld werd daarbij nog versterkt doordat hij staande op een roltrap als het ware zo’n twintig meter recht voor mij uit de grond omhoog rees.
Met een gevoel van “Ik word geacht u niet te kennen” ben ik hem voorbij gelopen. Je blijft vreemden niet aanstaren, dus of hij iets in mij herkende weet ik niet.
Of hij eigenlijk een spiegelbeeld van mijzelf was, of dat zijn gezicht écht hetzelfde was, daar heb ik toen niet op gelet en dat valt bij mij (behalve aan de scheiding in het haar) ook niet echt op.
Ik wist wel meteen dat er iets heel bijzonders gebeurde, met andere woorden: de herkenning gebeurde onmiddellijk.