Heeft het een specifieke reden waarom februari zo weing dagen heeft?

Oorzaak

Een tropisch jaar (de tijd die de aarde nodig heeft om in haar baan om de zon van lentepunt naar lentepunt te draaien) is niet exact 365 dagen. Het is 365 dagen, 5 uren, 48 minuten en 45,1814 seconden. Als men zich van dat verschil niets zou aantrekken en de duur van een jaar op 365 dagen zou afronden, dan zou men na vier jaar bijna een dag tekortkomen (preciezer: 23 uur en 15 minuten). We zouden dan oud- en nieuw te vroeg vieren; bijna een dag voordat de aarde werkelijk helemaal rond de zon is gegaan. Het toelaten van de afwijking zou tot gevolg hebben dat na langere tijd de seizoenen ten opzichte van het kalenderjaar gaan verschuiven.

[bewerken] Correctie
Om dit te compenseren krijgt ieder vierde jaar (ieder jaartal dat deelbaar is door 4) er een dag bij: 29 februari, de schrikkeldag. Dit levert een gemiddelde op van 365 dagen en 6 uur per jaar. Omdat 5 uur, 48 minuten en 45,1814 seconden minder is dan 6 uur, is dit een overcorrectie, die optelt tot ongeveer drie dagen per 400 jaar.

In principe kan men dit oplossen door elke 128 jaar (dus elk 32ste schrikkeljaar) geen schrikkeljaar in te voeren. Een jaar duurt immers 365 dagen 5 uur 48 minuten en 45 seconden = 365,2421875 dagen.

365,25 × 128 = 46752 dagen.
365,2421875 × 128 = 46751 dagen.
Deze cyclus van 128 jaren wordt gebruikt in de Iraanse kalender, echter met 4 × verschuiven in plaats van 1 × overslaan.

De Gregoriaanse kalender lost de overcompensatie op door slechts eeuwjaren die deelbaar zijn door 400 (zoals 2000) als schrikkeljaar te behouden, en eeuwjaren die niet deelbaar zijn door 400 (zoals 1700, 1800, 1900) niet.

600 jaar voor christus werden 12 rondjes van de maan om de aarde als 1 jaar beschouwd.

De eerste koning van Rome koos voor een 10 maanden kalender waarbij januari en februari weg gelaten zouden worden. De reden hiervan is dat in deze wintermaanden er niet geoogst kon worden en het daarom overbodig zou zijn ze op de kalender te noteren.

De tweede koning Numa Pompilius wilde een preciezere kalender een besloot 2 maanden toe te voegen. Deze twee maanden zouden dan elk 28 dagen krijgen.

Men dacht in die tijd dat even getallen ongeluk brachten en wilde daarom niet dat een jaar 354 dagen zou tellen.

Hij gaf januari een extra dag waardoor een jaar 355 dagen zou tellen, februari zou dan alsnog 28 dagen tellen. Waarom hij februari een ongeluksgetal gaf is onduidelijk.

Een mogelijkheid is dat de Romanen destijds in februari de doden herinnerde, februare betekend zuiveren in een oud dialect van de sabineese stam.

45 voor christus heeft ceasar 10 extra dagen toegevoegd aan de kalender ter synchronisatie met de zon, en een extra dag in februari elke 4 jaar. Sindsdien werd de maankalender niet meer gebruikt.

Dat komt door de cyclus eigelijk is het een soort bijstelling. door die cyclus komen we er niet helemaal uit op hele dagen. 1 jaar is volgens de cyclus 365 en een kwart dag dus 1 keer per vier jaar halen we dat ik met een extra dag en die trekken we dan af van die te kort aan dagen en komen dan nog maar met een gering verschil precies uit op de die cyclus.

Het is de schuld van Julius Caesar, maar waarom hij precies voor februari koos, is niet helemaal duidelijk, al kunnen we er een redelijke gok naar doen.
Ten tijde van Julius Caesar liep de Romeinse kalender een paar maanden voor op de seizoenen, en was het eind september hoogzomer. Julius Caesar besliste om die
kalender opnieuw gelijk te laten lopen met de werkelijkheid, en in één moeite één kalender in te voeren in het hele Romeinse rijk (dat toen zo ongeveer de hele bekende wereld omvatte).
Julius Caesar voerde één kalender in, met schrikkeljaren, in zijn hele rijk. Een mogelijke manier om 365 dagen over de maanden te verdelen is de volgende: neem twaalf maanden van dertig dagen, dan ben je al aan 360 dagen. Geef dan nog vijf maanden elk een dag bij, en je 365 dagen zijn op. Je jaar bestaat dan uit zeven maanden van dertig dagen en vijf maanden van 31 dagen.
Caesar besloot dat 2 maanden naar hem vernoemd moesten worden: juli (naar Julius) en augustus (wat zoveel betekent als ‘de hooggeachte’). Tot hier weten we het zeker. Volgens het verhaal vond hij bovendien dat ‘zijn’ maanden uiteraard allebei 31 dagen moesten hebben, en pikte hij die dan maar af van februari, dat daardoor zakte van 30 naar 28. Als het niet waar is, ’t is toch leuk gevonden.

En waarom koos hij voor februari? Bij de Romeinen begon het jaar in maart, zodat februari de laatste maand van het jaar was, en daardoor misschien een iets evidenter prooi. Dat de Romeinen vanaf maart telden, zie je nog steeds in de namen van de maanden waarin een Latijns telwoord zit: september (‘zevende’), oktober (‘achtste’), november (‘negende’) en december (‘tiende’). Die namen kloppen wel als je vanaf maart begint te tellen.

In de oude Romeinse kalender begon het jaar op 1 maart. Dit is nog steeds merkbaar aan de namen van de maanden september ('septem' = zeven), oktober ('octo' = acht), november ('novem' = negen) en december ('decem' = tien).

Bij de juliaanse kalender werden de maanden van de oude kalender behouden, maar hun duur werd aangepast en bovendien begon het jaar voortaan op 1 januari.

Februari werd dus de laatse maand van het jaar en moest het stellen met het resterende aantal dagen; 28 of 29 als het een schrikkeljaar was.

Ja, dat komt omdat het zo'n korte maand is.

Heel vroeger begon het jaar op 1 maart.

Februari is dan ook het restantje aan dagen die de aarde nodig heeft om 1x om de zon te draaien (in een jaar).

Om dat zo precies mogelijk te benaderen zijn dat 28 of 29 dagen.