Hoe vertaal je de ideeen van Descartes naar de actualiteit?

Descartes (1596 - 1650) kwam tot zes basisemoties: verwondering, liefde, haat, begeerte, vreugde en droefheid. Deze emoties gaan gepaard met bepaalde veranderingen in het hart of bloed.
Verwondering vormt echter een uitzondering omdat deze emotie vooral met kennis te maken heeft. Kennis heeft niet met het lichaam te doen maar met de geest.
Voor Descartes hebben emoties een lichamelijke oorsprong, met verwondering als een soort grensgeval. De fysiologische inslag van Descartes’ emotiefilosofie het hart, bloed en de maag een rol spelen als het om emoties gaat.

Toegevoegd na 6 dagen:
Een centrale vraag van descartes luidt: hoe kan een mens uit de veelheid van (wetenschappelijke) opvattingen en theorieën de juiste kiezen? Een vraag die nog altijd actueel is. Descartes beschrijft vervolgens hoe hij is gekomen tot zijn denkmethode, die zou leiden tot antwoorden die boven elke twijfel verheven zijn.

Deze denkmethode is uitgegroeid tot de filosofische stroming van het rationalisme, de overtuiging dat de mens door middel van het juiste gebruik van zijn redelijke vermogens kan uitmaken wat ware, geldige kennis is. In Over de methode wordt deze denkmethode summier uitgelegd en worden 2 belangrijke resultaten van Descartes' denken toegelicht.

Al denkend over de twijfel komt Descartes tot de conclusie dat alles betwijfeld kan worden, behalve de twijfel zelf, wat leidt tot het beroemde adagium 'Ik denk, dus ik besta'. Hiermee legt hij de fundamenten voor het moderne westerse zelfbewustzijn, dat een belangrijke voorwaarde is geweest voor de manier waarop de westerse wereld zich heeft ontwikkeld. Waar ten tijden van Descartes iemands afkomst en stand bepalend waren voor zijn plaats in de maatschappij, zijn nu intelligentie en mogelijkheden tot zelfsturing belangrijke randvoorwaarden voor een geslaagd leven. Wel leven niet meer in een aristocratie, maar in een meritocratie, waarin de positie van mensen wordt bepaald door hun verdiensten.