Waarom heeft iemand die onder het ijs verdrinkt na reanimatie een grote kans op herstel zonder hersenletsel dan iemand die in gewoon water verdrinkt?

De zuurstofbehoefte van de hersenen (en van de overige organen) hangt sterk af van de temperatuur.

Verdrink je in gewoon water, dan blijft je temperatuur ook na het verdrinken relatief hoog. De cellen (die nog in leven zijn) verbruiken dus nog steeds zuurstof, en produceren daarbij afvalstoffen. Maar doordat er geen bloedcirculatie is, vergiftigen de cellen zichzelf.

Verdrink je in ijswater, dan daalt je temperatuur vrij snel. De cellen verbruiken dan veel minder (zelfs vrijwel geen) zuurstof. Daardoor worden er vrijwel geen afvalstoffen geproduceerd, en raken de cellen niet zo snel vergiftigd.

Kort gezegd: de lage temperatuur legt alle processen vrijwel stil, en in dit geval is dat heel positief.

Na opwarmen en reanimeren zijn je kansen dus hoger wanneer je in de tussentijd flink bent afgekoeld, dan wanneer je niet zo ver bent afgekoeld.
 

Hersenen kunnen maar heel kort zonder zuurstof.
Onder het ijs koelt je lichaam sneller af en vertraagt je stof wisseling en dan zijn je hersenen minder zuurstof nodig. Want daar zit hem de crux. In warm water overlijden mensen eerder doordat de hersenen zuurstof te kort hebben en dus een hersenbeschadiging oplopen, dus dan kun je wel reanimeren wat je wil maar als de hersenen niet meer werken is het al te laat.
Dus als je lichaamstemperatuur daalt dan kunnen hersenen langer overleven met minder zuurstof.