welk soort materiaal laat rontgenstraling door en welk materiaal houd het juist tegen?

Röntgenstraling is elektromagnetische straling met een kortere golflengte dan zichtbaar licht, die vrij gemakkelijk door weefsels heen dringt en selectief wordt tegengehouden door zwaardere materialen daarin.
Bij een röntgenfoto:
Vooral botweefsel is vrij ondoorlaatbaar voor röntgenstraling en laten weinig straling door en blijven op de film onbelicht. Luchthoudend longweefsel wordt (op het negatief) donker afgebeeld doordat het veel straling doorlaat. Bloed, vet, spieren en organen krijgen een grijstint.
De fosforplaat functioneert als een detector voor röntgenstralen. De plaat absorbeert de röntgenstralen en slaat deze op in de vorm van energie.
Een loodvest en loodglas laten geen röntgenstraling door.

Rontgenstraling heeft nogal hoge energieniveaus en wordt daarom vooral door elektronen dichtbij grote atoomkenen geabsorbeerd. Daardoor hangt het van het atoomnummer af hoe sterk de rontgenstraling wordt geabsorbeerd. Als je een erg monochrome bron (synchrotronstraling) hebt dan hangt het ook nog af van het precieze energieniveau van de straling en de atoomkernen af.

In de praktijk wordt goud gebruikt om de rontgenapparaten te ijken, omdat je goud erg gecontroleerd in bepaalde laagdikten kunt opdampen en de goudkern een hoog atoomgewicht heeft. In materiaal met alleen lichte kernen kan rontgenstraling ongehinderd doordringen. In het lichaam wordt de straling het meest geabsorbeerd door calcium en fosfor in botten en tanden, omdat deze elementen zwaardere kernen hebben en in de kristallen erg dicht op elkaar gepakt zitten.