Waarom hebben mensen wel, maar mensapen of andere dieren geen spraak ontwikkeld?

Ik heb ooit een artikel gelezen van wetenschappers die de theorie hadden dat de ontwikkeling van spraak te maken heeft met de behoefte aan sex.
Diersoorten die behoefte hebben aan vaak sex, zouden veel meer baat hebben bij communicatie dan diersoorten van wie het niet zo nodig hoeft. Als sex belangrijk is, wordt de sociale omgang en de samenhang ook belangrijker. En als er veel sociaal contact is, wordt communicatie ook steeds belangrijker.
En daardoor zou taal zich bij zulke diersoorten veel sneller ontwikkelen dan bij andere.
Het was geloof ik wel een vrij wilde theorie, niet de algemeen gangbare. Maar ik vond m wel interessant.

Maar dat gaat eigenlijk over het verschil in spraakontwikkeling tussen bijv wolven (heel solitair) en apen (heel erg veel sociale samenhang), hoe het komt dat het bij de mens nog veel verder heeft ontwikkeld dan bij mensapen is een ander verhaal.
Ik ken ook het verhaal van dat onze stembanden veel meer klanken kunnen produceren dan die van andere dieren, zoals iemand hierboven al aangaf.
Maar hoe oorzaak-gevolg hierbij in elkaar zit, is maar de vraag.

Zijn wij complexer gaan praten omdat onze lichamen het kunnen? Of hadden wij behoefte aan complexere communicatie, en planten degenen die dat goed konden zich daardoor meer voort, en is daardoor het lichaam mee gegroeid met die behoefte?

De mens is fysiek een vrij zwak dier, en heeft daardoor gereedschappen, uitvindingen, stevige huizen, samenwerking etc nodig om te overleven. Daardoor is de behoefte aan uitgebreide communicatiemiddelen erg groot, veel groter dan wanneer je gewoon kan gaan jagen en in je eentje een makkelijk een prooi vangt. Dus ik kan me voorstellen dat onze spraak zich daardoor is gaan ontwikkelen, als we alleen heel basaal met elkaar zouden kunnen communiceren, had de mens waarschijnlijk nooit zo'n complexe technieken kunnen ontwikkelen, en een stuk minder overlevingskansen gehad.