Wwaarom wordt een woord tussen dubbele aanhalingstekens opgevat als ironisch??

Aanhalingstekens gebruik je volgens de taalregels onder andere om aan te geven dat je woorden niet in de gewone betekenis gebruikt. De aanhalingstekens geven bijvoorbeeld aan dat het om een zelfbedacht of ironisch gebruikt woord gaat, of om een vakterm.
Er zijn geen algemeen erkende regels voor het gebruik van dubbele en enkele aanhalingstekens. De schrijfadviesboeken geven geen eensluidend advies. Als een woord anders bedoeld is dan gebruikelijk, worden vaak enkele aanhalingstekens gebruikt: dat was weer een 'geslaagde' grap.

Hier op Goeie Vraag hebben we het probleem dat woorden niet vet gemaakt of onderstreept kunnen worden. In normale tekstverwerking gebruik je die methodes om een woord te benadrukken. Het is in elk geval niet goed om dan aanhalingstekens te gebruiken, want dan denkt men inderdaad dat het ironisch bedoeld is. Daar vond ik een leuke column over van Paulien Cornelisse: http://www.nrcnext.nl/columnisten/2008/11/20/aanhalingstekens/

Ironie is: doen alsof, is kopiëren met een knipoog. Iets ‘tussen aanhalingstekens zeggen’ is hetzelfde als iets classificeren als ‘zogenaamd’. Je laat ermee zien dat je het taalbedrog erkent. Wie ironisch is, zegt: ‘Ik bedoel niet wat ik zeg dat ik bedoel, maar wat ik zeg kan je misschien wel in de goede richting wijzen.’ Je zegt het wel, maar je meent het niet.
Dat is wellicht de verklaring voor de ironische opvatting van wat tussen aanhalingstekens staat.