Worden voor het onderzoek naar de behandeling van autisme ook niet-embryoale stamcellen gebruikt?

Er is recent onderzoek naar autisme dat aangeeft dat de oorzaak gezocht moet worden in de fysieke layout van de neuronen in bepaalde hersengebieden. Door de slecht functionerende neuronen te vervangen is er bij muizen al behoorlijke vooruitgang geboekt.
Echter, hoe komt men aan deze nieuwe neuronen? Het antwoord is simpel: door lichaamseigen cellen zich opnieuw te laten specialiseren. Wanneer een menselijke stamcel zich specialiseert dan betekent dit meestal dat a-specifieke functionaliteit in het DNA, door middel van inhibitors, wordt uitgeschakeld. Ofwel, er hechten zich eiwitten op bepaalde plaatsen aan het DNA, zodat hieruit geen RNA meer afgelezen kan worden.
De aanhechting van deze eiwitten is meestal niet permanent en kan ongedaan gemaakt worden door toevoeging van de juiste stoffen aan een cel. Nadat de blokkades zijn opgeheven bevind de cel zich wederom in een stamceltoestand. De cel kan zich nu opnieuw specialiseren en deze specialisatie fase is te sturen door het specialisatie milieu na te bootsen. Kort gezegd door de stamcel voor de gek te houden dat hij zich in de hersenen bevindt zal deze zich bijvoorbeeld specialiseren tot een neuron.
In principe is het mogelijk om iedere cel (zolang deze een celkern met DNA bevat) terug te brengen tot een stamcel. Dit heeft niets met embryo's te maken. Echter, embryo's zitten vol met stamcellen, omdat de meeste cellen nog niet of nauwelijks gespecialiseerd zijn. Dit maakt hen geschikte kandidaten om als stamceldonor te fungeren, omdat het de eerste stap in het verkrijgen van stamcellen vereenvoudigd. Probleem blijft echter dat indien er geen lichaamseigen cellen voor deze behandeling gebruikt worden er reële kans op afstoting bestaat.
Het zou natuurlijk zeer interessant zijn als in embryonaal stadium autisme kan worden vastgesteld, zodat dit met een relatief kleine ingreep verholpen kan worden en autisme hiermee op den duur kan worden genezen. Ik respecteer hierin je bezorgdheid vanuit moreel / religieus oogpunt, maar hecht hier vanuit wetenschappelijk oogpunt verder geen waarde aan.