waarom begraven mensen hun doden en doen alleen mensen dat?

De vraag is een beetje onduidelijk gesteld.
Dooie mensen werden in de prehistorie in hunnebedden gelegd, omdat dat de traditie was.

Dat is cultuur, verschillende culturen hebben verschillende manieren om hun doden te begraven/cremeren/etc.

Bij de hunebedden werd er binnenin een overledene gelegd, plus allemaal giften zoals aardewerk en potten.
Dit om de overledene te eren.

Een Hunebed is volgens de gangbare theorie een prehistorische grafkamer. Men vindt vaak brandsporen in en bij hunebedden. Het vuur speelde een rol bij de dodencultuur van de hunebedbouwers. De doden worden in gestrekte, zittende of in gehurkte houding bijgezet en vergezeld met grafgiften. Men heeft in bijna alle hunebedden grote hoeveelheden aardewerk en andere voorwerpen gevonden. Het aardewerk bestaat uit sterk versierde platte schalen, kommen, grote potten, bekers en flesjes. De versieringen bestonden uit diep ingedrukte ornamenten. Ook wapens worden veelvuldig aangetroffen zoals hamers en bijlen en verder pijlpunten, messen en krabbers van vuursteen.
Begraven

Er wordt algemeen aangenomen dat 2500 jaar voor onze jaartelling het tijdperk begon van de collectieve dodenverzorging volgens vaste gedragslijnen.

Voor wat betreft alleen mensen lijkt het mij aannemelijk dat dieren er niet toe in staat zijn
enerzijds wegens het niet kunnen gebruiken van werktuigen (behalve misschien apen),en anderzijds dat wij als mensen te weinig kennis hebben van hoe dieren met de dood omgaan en met dodenverzorging.
groet

Omdat dat nou eenmaal traditie geworden is. Dieren doen daar niet aan aangezien zij niet zover zijn ontwikkeld als mensen.

Het is JUIST een van de kenmerken die de mens onderscheidt van de rest.

Er zijn trouwens wel dieren die een "soort" begraafplaatsen hebben al wordt het dier dan niet door de soortgenoten begraven

Van olifanten is bekend dat als ze voelen dat ze gaan sterven ze naar het olifanten kerkhof gaan waar hun voorgangers ook liggen

Ik denk dat mensen "begraven" omdat wij ons naar voelen om stoffelijke overschotten van dierbare te zien vergaan of nog erger, opgegeten te zien worden

Dit komt: volgens mij omdat wij naar verhouding goed ZIEN en slecht RUIKEN.

Dieren herkennen elkaar ook heel sterk aan de geur, ben je dood, ruik je anders en dan is het klaar voor ze. Wij kijken met onze ogen en blijven iemand dus herkennen als ons overleden familielid, daarom willen we zeker weten dat iemand ergens ongestoord ligt

Al vanuit de bijbel lezen we dat mensen worden begraven of in spelonken weg gelegd met een grote steen voor de opening gewenteld.
Het is niet alleen dat het vreselijk is als je een dierbare zomaar weg ziet teren maar ook denk ik uit hygienisch oogpunt.
Wat dacht je van de bacterien , als gezonde mensen daar mee besmet zouden worden zou men de grootste ziekstes kunnen krijgen.
Ook vanuit de bijbel is de oorsprong van de mens stof uit de aarde , en God zegt Zelf in Zijn Woord : " uit stof bent u , mens genomen= gemaakt , en tot stof zal de mens weder keren.
Dus de mens zal verteren in de aarde en men zal weer stof worden gelijk aarde.
Maar het is cultuur bepalend .
Maar dat de mens niet zomaar ergens neer gelegd kan worden om daar te verteren is m.i. puur uit hygienisch oogpunt.
Het zou ziektes voortbrengen en wat dacht u van de stankoverlast en het ongedierte en roofvogels bv. wat dan zomaar open en bloot zijn gang kan gaan.
Nee, een dode zal opgeruimd moeten worden en afgedekt moeten worden willen wij onszelf beschermen tegen ziektes

Inderdaad is het begraven al van oude tijden af. Nog langer geleden dan de hunebedbouwers, lezen wij er van in de Bijbel. Christenen begraven hun geliefden omdat dat de Bijbelse manier is. Ook Jezus is begraven geweest. Het verbranden van lijken is in de Bijbel een oneerbaar gebeuren. En het werd ook weleens gedaan om ziekten te voorkomen. Maar het meest eerbare was begraven met vele dagen van rouw. Maar ieder land heeft zijn gewoonten. De cultuur speelt een rol.